Maand: april 2014

Gisteren had ik weer een nare ervaring tijdens de training. Het begon goed en kon mooie tijden rijden tot ik plots het bewustzijn verloor tijdens mijn training van hetgeen wat ik erna gedaan heb kan ik mij niets meer herinneren. Coach Jo vertelde me achteraf dat hij het al zo raar vond dat ik zigzag over de lijnen reed.  Pas bij het rijden van de laatste 400m van mijn training was ik weer echt bij mijn positieven en knalde ik er met een zeer hoge snelheid op los! Wat geeft dit een fantastisch gevoel naar aankomend wedstrijd seizoen!

Voor de rest van de dag nam ik goed mijn rust en bleef hetgeen wat er op de piste gebeurt was me toch wel in het hoofd hangen.

Vandaag kan ik me gelukkig alles wel herinneren van de alweer mega training! Bij het rijden van de 1500m haalde ik zelfs een maximum van iets meer dan 26km/u, dan kriebelt het van euforie over je hele lijf!

Na het middagmaal genoot ik van mijn welverdiende rust en s avonds kraakten we met onze toffe bende een flesje dafalgan “cava”. Wat een geweldige dag!

Alvorens Jo en ik vanmorgen naar de training vertrokken maakten we een tussenstop boven bij de staf van Sands Beach om er de verjaardag van Karina te vieren. Super leuk iedereen te samen happy te zien en sneden een mega grote taart aan.

Lang bleven we niet plakken er was immers nog werk aan de winkel!

In het sportstadion werden we zoals altijd vriendelijk onthaald en begon ik aan mijn training. Er was verschrikkelijk veel wind waar ik moest tegenop boksen.

IHet was vandaag een redelijke zware opdracht van 3 reeksen van telkens 4x 200m tegen hoge snelheid.  Ik haalde een veelbelovende maximum snelheid van 26,5km/u op deze korte afstand, het was echt een kippenvel moment! Zo snel reed ik nog nooit eerder op de 200m! En dit na mijn zware  schouder trauma! Het lijkt erop dat ik sterker dan ooit terug kom!

Moe maar super tevreden keerden we terug naar casa Sands Beach, waar ik in de Mai Tai bar mijn hongerige maag kon stillen.

Namiddag kon ik genieten van een mega zalige Stilo Vitae sportmassage. Ruben kan echt een stukske masseren hoor! Hij weet spieren te vinden die vast zitten waar je tot hij er op duwt geen weet van hebt dat ze ooit vast gezeten hebben. Het was pijnlijk en deed deugd tegelijk.

’s Avond was ik zo moe dat ik nauwelijks mijn ogen kon open houden tijdens het avondmaal.

Vandaag sliep ik eens wat langer uit, en dat deed deugd.

Na mijn ontbijt maakte ik me klaar voor de training.

Er was veel wind, kei goed om te trainen dus! En of het goed ging! Op de 1500m verbrak ik zelfs het wereldrecord dat sinds 1999 niet meer verbroken was.

Terwijl ik aan het trainen was, was er ook een voetbalploeg bezig met hun training. Ballen rolden overal en soms op de piste waardoor ik heel onzeker werd. Ik zag het al gebeuren dat één van die ballen tijdens mijn sprint tussen de wielen zou geraken en zou liever niet meer overkop willen gaan met mijn wheeler! Coach Jo zag hoe bang ik was en besloten te stoppen.

Met een smile tot achter mijn oren reden we terug richting casa Sands Beach. Ik was echt in de wolken van mijn knappe tijd en kon het moeilijk geloven. Waar is de tijd heen dat de artsen in het ziekenhuis zeiden dat ik nooit meer topniveau zou bereiken, en de twijfel dat mijn beweeglijkheid van de schouder ooit weer in orde zou komen, zalig gewoon!

In de Mai Tai bar in het hotel werd mijn hongerige maag verwend met een gezonde sportmaaltijd.

Namiddag werden mijn vermoeide spieren aangepakt door Juan de Stilo Vitae kiné. De behandeling deed pijn en deugd tegelijkertijd.

Mijn record moesten we natuurlijk vieren en dit deden we met een flesje dafalgan (cava) Man, man, het steeg meteen naar mijn hoofd 😉

Na het avondmaal keek ik nog snel mijn mailtjes na en kroop doodmoe mijn bedje in.