Zondag 30 juni 2013

Ondanks een goede nachtrust verloor ik vanmorgen na mijn ontbijt het bewustzijn wat verre van een goed gevoel geeft om te vertrekken naar de wedstrijd! Ik bleef een draaierig gevoel hebben, leuk is anders!

Ik zette mijn materiaal alvast klaar in afwachting dat coach Jo me kwam oppikken. Samen reden we richting Lier the place to be, trouwens ook mijn eigen club AC Lyra die deze wedstrijd organiseerde.

Er waren heel wat supporters afgezakt naar Lier en de zon scheen, zalig gewoon! Als het draaiiering gevoel nu ook eens weg ging dan zou het perfect geweest zijn!

Terwijl Jo mijn wheeler uit de wagen haalde kon ik met kennissen al eens een babbeltje slaan. Zaaaaalig als er zoveel supporters op post zijn!

Ook de mensen van Telefacts waren al gearriveerd, zij zullen me volgen tot na mijn reis naar Japan eind oktober. Ze hielden me nauwlettend in het oog met de camera tijdens de opwarming.

Hier in Lier is het een mondo baan, een snelle harde baan dus waar records kunnen sneuvelen. Ik voelde meteen bij mijn opwarming dat het goed zat ondanks ik door de draaiingen het gevoel had dat ik de zogenaamde flosh op de paardenmolen gevangen had!

Mijn super soigneur Bart Lemmens van Fit en Energiek was ook speciaal gekomen om me in de watten te leggen voor en na de wedstrijden.

Het kwam echt wel goed van pas want sommige spieren voelden aan als een overspannen contrabas snaar. Zijn massage deed echt deugd en was ik klaar voor mijn eerste race, de 100m! Ik moest het opnemen tegen drie mannelijke atleten onder leiding van mijn vroegere coach Ineke Boekelman

Ik werd wat opgezweept door de fantastische aanmoedigingen van supporters waardoor ik er al seen pijn in een boog vandoor ging na het horen van het startschot!

Yeeeeeeeees!!!!!! Een nieuw pr en Europees record op zak.

 

Fantastisch hoeveel mensen me Kwamen feliciteren! Mijn IronMaids kwamen meter aanmoedigen, goede vrienden, maar wat zo bijzonder was, was date r vandaag ook supporters waren die me al sinds 2004 volgen bij mijn allereerste zwemloop, vanaf toen misten het Koppel toch al wat bij leeftijd geen enkele triathlon waar ik aan deelnam. Ook Mario en Patricia die mee naar Hawaii afreisden om voor me te supporteren tijdens mijn deelname aan de IronMan van Hawaii waren hier aanwezig. Wat een fantastisch gevoel!

 

Ik nam mijn rust tot het tijd was om me klaar te maken voor de 200m race

Na wat ingereden te hebben trok ik mijn T-shirt uit en maakte ik me weer klaar voor de start.

Het startschot weerklonk en was snel weg! Ik klopte op de hoepels alsof mijn leven er vanaf hing en raasde er met een topsnelheid van een dikke 25km/u vandoor, amai, patat!

Nu had ik een lange pauze tot aan mijn 800m race en had ik weer de tijd om een babbeltje te slaan en nam Bart weer de tijd om mijn spieren te masseren en legde een kinesiotape aan ter ondersteuning. Ook al voelde ik me nog steeds draaierig, ik had een super goed gevoel voor deze race!

Zoals in de pits van F1 wagens deed ik een wielen wissel en verving mijn vierspaakswielen door mijn volle wielen voor de 800m. Ik kroop in het smalle zitje van mijn wheeler en coach Jo snoerde mijn rug vast zodat ik erin kon vliegen.

Ons Zen mocht samen met mij de opwarming doen. Wat genoot mijn kleine pruts er van!

Ons Mie was klaar voor de start en zag het volledig zitten!

Na het startschot was ik zeer snel weg en kon al gauw tweede positie innemen. Na 100m mocht ik de binnenbaan nemen wat goed lukte. De eerste 400m ging mega snel, maar de tweede ronde trad de verzuring op die ik wilde verbreken. Ik zat er zo door dat ik de laatste bocht een beetje mispakte en alles tolde precies op en neer, maar ik viel nog liever dood dan opgeven en wilde kost wat kost nog een derde record neerzetten.

Al kreunend en draaiend reed ik over de finishlijn! Totaal uitgeput bolde ik uit en Jo kwam net tot bij mij gerend, op dat moment hoorden we door de micro dat ik geen Europees record maar een wereldrecord verbroken had! En niet een klein beetje!!!! Het oude record stond op 2.16.27, ik maakte er nu 2.11.92 van jiiiiiiihhhhhhaaaaaaa!!!!!!! Lier op stelten! Dezelfde krijs en tranen van geluk zoals in Londen op de spelen!

Ons Zenn kwam me ook meteen feliciteren

Meteen werd ik ook getrakteerd op een welverdiend dafalganneke (cava) mmmm en werd geïnterviewd. Ja watte, mijn dag kon niet meer stuk! En dat in het bijzijn van mijn 3 coaches en die massa supporters! Schitterend!

Ik bolde de ganse avond als het ware op wolkjes!

Op het wedstrijdgebeuren konden we nog genieten van een overheerlijke BBQ!

Dank aan de prima organisatie AC Lyra!

Deze nieuwe records van vandaag zullen me nog lang bij blijven. Het maakt het des te leuker dat ik dit in het bijzijn van mijn 3 coaches kon waarmaken! Coach Rudi, Jo en Wilfried waren al even gelukkig als ik!

 

Zaterdag 29 juni 2013

Na mijn training gisteren reed ik met coach Jo richting kust voor een topsportstage georganiseerd door Parantee in Blankenberge.

Het was super tof om de andere topatleten nog eens te zien!

Ik kreeg een kamer niet met zicht op zee maar zicht op de atletiekpiste.

Mijn training deed ik samen met paratriatleet Kim Plovier onder leiding van coach Jo. Het weer was niet rotslecht maar ook niet op en top maar de armen zaten goed en dat gaf een goed gevoel voor de wedstrijd morgen.

In de late namiddag reden we weer huiswaarts.

 

Donderdag 27 juni 2013

Naar aanleiding van het nieuwe tv programma Nonkel mop van Rob Vanoudenhove had ik vanmorgen had ik een afspraak voor opnames in mijn lievelingswinkeltje Chocolat in Diest.

Een schminkster, een regisseur, een klankman, een cameraman en een dame die alles leidde, een hele bedoening om een kort filmpje te maken!

Ik werd helemaal opgetut door de schminkster, dit zal ik nooit gewoon worden! Ik beeld me telkens weer in dat een schilder me aan het bewerken is met zijn kwast. De make up kriebelde wel wat.

De opnames zelf deden we buiten, maar door het lawaai van schreeuwende mensen of zaagmachines enz moesten we telkens weer opnieuw beginnen wat niet zo prettig was.

De aanhouder wint en hadden na een tijd de gewenste beelden. Ben benieuwd naar het resultaat eind augustus! Ons Zenn kon niet lachen met mijn mop hopelijk jullie wel 😉

De opnames hadden wat langer geduurd dan ik verwacht had en moest me nu echt wel hasten naar Karteria waar fitnescoach Wilfried al op me aan het wachten was.

Aangezien er hier nog geen lift is droeg hij me weer tot boven naar de fitneszaal. We hadden veel lol tijdens de training. Ik schrok van mezelf dat ik explosief met 1 arm 64kg naar me toe kon trekken. Dit kon ik vroeger nooit omdat ik mezelf dan uit mijn roltoel trok door mijn slechte rompstabiliteit maar daar heeft Wilfried foefeltrucs op gevonden door steun te maken met het fitnestoestel tegen mijn borstkas en mijn buikband die ik ervoor al gebruikte. 64 kg trekken en 36kg stoten met 1 arm, wow, ben er zelf van onder de indruk!

Na de training nam ik even mijn rust voor ik naar mijn afspraak bij osteopaat Gert Vervloet vertrok voor een taping. Hij gebruikte de gloednieuwe dynamic tape voor mijn nek en schouders. Ik moet eerlijk bekennen dat ik echt in de positieve zin verbaasd ben van de werking hiervan!

 

Woensdag 26 juni 2013

Vanmiddag had ik een afspraak in Cura voor een bodyettics edelsteenmassage van Walter Callebout en meter Lieve Bullens. Ze toonden me hun nieuwe aanwinst van instrumenten. De trillingen gingen door merg en been waaaaaw, wat een fantastisch gevoel! Ik kreeg een mini privé concertje. Meter en Walter zaten op de mat op de grond met Zenn tussen hun in. De muziek was prachtig! En ons Zenneke zat zo grappig tussen hun in met haar grootste droopy oogjes! Ze kon het weer niet late nom Walter en meter beurtelings te gaan aflikken terwijl ze muziek maakten, ja watte, zo grappig! Tranen liepen over mijn wangen van het lachen!

Na mijn privé concertje mocht ik plaats nemen op de massagetafel voor een alweer overheerlijke deugddoende edelsteenmassage! De warmte en druk van de stenen gaan enorm diep en helpt mijn vermoeide spieren van zware inspaninggen te recuperen en geeft me weer nieuwe energie!

In de late namiddag werd ik verwacht op het Beachsportival in Kuringen waar jongeren met een mentale beperking en hun familie een heus sportparcours konden afleggen georganiseerd door De Voorzorg. Echt leuk om alle deelnemers het beste van zichzelf te zien geven.

Ik kreeg de eer aan deze kanjers een medaille speldje te mogen overhandingen. Het was echt leuk om hier aanwezig te zijn!

Maandag 24 juni 2013

Pellenberg, het revalidatiecentrum waar ik zelf revalideerde en heel wat watertjes doorzwommen heb, ik was er vandaag op bezoek, ditmaal niet voor mijn gezondheid maar wel om Ludo de directeur van de ziekenhuisschool te vieren omdat hij vandaag met pensioen gaat!

Ik werd heel fijn ontvangen, de herinneringen van mijn tijd op deze afdeling kwamen weer naar boven. Niet de pijnlijke momenten maar de momenten dat we er echt wel het varken uitgehangen hebben 😉

Samen met de kinderen en Ludo gingen we naar buiten. Vanaf nu moest Ludo voor zijn afscheid ook alles vanuit de rolstoel doen. De arme man had nog nooit eerder in de rolstoel gezeten.

De eerste opdracht was om het eerst in omgekeerde richting een parcours aft e leggen. Ik had zo’n medelijden met hem dat ik op het moment we samen kwamen mezelf omdraaide om hem een stuk te duwen en dan kwam ik nog als eerste aan.

We keerden allemaal weer naar binnen richting sporthal waar een Paralympisch parcours opgebouwd was. De kinderen mochten een volwassene als vriend vragen om hen te helpen op dit parcours waar oa basket, een mini kickerspel, eendjes vissen, een hindernissen parcours, naar een roos gooien enz aan bod kwamen.

Om even terug te komen op dat eendjes vissen, dat vond ons Zenn ook best wel leuk en ging eerst van de bak drinken en ging dan lopen met de eendjes, zoooo grappig!

We sloten deze leuke viering af met een receptie met zelf gebakken cake’s en origenele grenadine spuitjes en kreeg ik de eer om de paralympische medailles te mogen uitdelen!

 

 

Ik heb er echt van genoten en ging met een heel fijn gevoel weer naar huis!