Maandag 30 september 2013

Man, man, man, ik heb geslapen als een roosje, wat deed dat deugd zeg! Het was mijn eerste dag na precies lange tijd dat ik me nog eens beter voelde!

Mijn pijn medicatie wordt stilaan afgebouwd en dat was echt wel voelbaar! Mijn oefeningen in de kiné waren ook heel wat pijnlijker!

Namiddag had ik op mijn Pellenbergs kamertje een dubbel interview samen met Gerrit van hulphondenschool Canisha voor het magazine van Tom & Co. We haalden vele mooie herinneringen op van Zenn’s opleiding en hadden een leuke babbel.

Tegen de avond kreeg ik leuk bezoek en deed ik nog een kleine wandeling met haar en Zenneke met mijn zogenaamde Harley die ik aan mijn rolstoel bevestig.

Toen we terug op de kamer kwamen kreeg ik wel zeer onverwachts bezoek! Het waren de mensen van doping controle. Tja, die had ik hier nu zeker en vast niet verwacht! En zij hadden blijkbaar ook een hele andere verblijfplaats in gedachten! Ze vonden het al zo raar dat ze het juiste adres maar niet konden vinden dat ik opgegeven had en trokken maar bleek weg toen ze me in deze toestand zagen!

In eerste instantie stelden ze voor om weer te vertrekken maar ik wilde er zelf mee doorgaan nu ze er toch waren, en het hier trouwens gemakkelijker is voor mij dan thuis!

Ik belde de verpleging die meteen paraat stond om me te sonderen in het wel gekende anti doping potje dat ik zelf gekozen had onder toezicht van de dame.

Hierna haalde ze ook enkele doosjes tevoorschijn waarvan ik er ééntje moest uitkiezen. Om onnozel te doen koos ik de doos die nog in haar tas zat 😉

De hele procedure werd precies volgens het boekje verder gezet en eigenlijk hadden we best veel lol!

Zo had ik op deze maandag avond in Pellenberg een heel avontuur!

 

 

Zaterdag 28 september 2013

Oh boy, ik heb 2 vreselijke dagen achter de rug! Donderdag ochtend moest ik op radiologie zijn voor een foto van mijn darmen. Alles verliep vlot en wilde op mijn ééntje terug naar mijn kamer keren, maar dat verliep plots heel anders ….. In de gang voelde ik me plots onwel worden en van toen af aan weet ik niets meer.

17u was reeds gepasseerd en ik dacht dat het 11u in de voormiddag was. Ik kwam weer bij het bewustzijn met 4 verpleegsters naast mijn bed. Het was blijkbaar zeer serieus

 

aDinsdag 24 september 2013

Zaaaaaaaaaalig, ik kan me haast niet meer herinneren wanneer ik nog zo’n goede nacht heb gehad.

Vandaag werden alweer mijn darmen onder handen genomen, niet bepaald met mijn goesting, maar als het beter is voor mijn gezondheid moet t maar he!

Een student verpleegkunde waste me zeer zorgkundig maar verloor alweer het bewustzijn. Toen ik me weer beter voelde werd ik door de lieve verpleging weer in mijn rolstoel geholpen en kon ik ontbijten.

Ons Michelle van de Hoofdzaak in Kessel was samen met ons Brigitte van de fantastische Ironmaids kwamen me opzoeken in het ziekenhuis. By the way, de Iron Maids zamelden afgelopen jaar met hun loodzware triatlons een zeer mooi bedrag in tvv hulphondenschool Canisha!

Michelle had haar kappersgerief mee gebracht om mijn kapsel weer helemaal op en top in de plooi te leggen!

Om mijn blonde look weer te geven verfde ze stukje per stukje mijn haren en wikkelde het telkens in met een stukje zilverpapier, ik zag er wel heel erg grappig uit! Ik ging in de zon zitten waardoor het ontkleuren een stuk sneller ging.

1

Michelle waste mijn haren in de lavabo en knipte ere en grondig stuk af! Zo zalig! Wat ben ik blij met mijn nieuwe look!

2

Brigitte kuiste de afgeknipte haren op met het kleine stofzuigertje. Grappig om haar bezig te zien!

clip_image002Coach Jo vergezelde me naar de kiné waar ik vandaag voor het eerst mijn rolstoel met 2 armen mocht verder duwen. Het was pijnlijk en emotioneel tegelijkertijd.

Ik voelde me nadien ook weer alles behalve goed. Ondanks ik me slecht voelde had ik best wel lol. Samen met de verpleging oefende ik voor mijn zangauditie.

 

Maandag 23 september 2013

Ik heb gelukkig al véél beter geslapen! Wat doet dat dat deugd!

Verpleging en dokters hadden het vermoeden dat mijn misselijkheid ook wel eens konden te wijten zijn aan over volle darmen en er werd besloten om een lavement toe te dienen.

Ik kan het je verzekeren: het is alles behalve leuk als er lauw water met opwekkend spul langs je aars in je darmen opgespoten wordt!

Een deel voel ik gelukkig niet maar op den duur reageerde mijn lichaam er erg op. Ik kreeg het heel erg koud en voelde me alles behalve goed.

Je voelt zo klein, zo degoutant als je ongecontroleerd een massa stoelgang verliest. Het was blijkbaar niet van een week maar van een vele langere tijd dat het vast zat in mijn darmen.

In de loop van de namiddag ben ik me eindelijk weer beter beginnen voelen! Wat een zaaaaaalig gevoel!

 

Zondag 22 september 2013

Oh boy, ik heb alweer een bangelijk slechte nacht achter de rug. Met moeite zal ik haast 2 uurtjes geslapen hebben.

Buiten de pijn in mijn schouder en rug heb ik gedurende de hele nacht liggen braken, verschrikkelijk! Mijn maag was leeg, maar elk slokje water kwam er weer uit, de vieze smaak van zuur bleef in mijn mond hangen.

De tijd ging echt niet vooruit, wat voelde ik me ziek! Op een gegeven moment werd ik ook bang omdat ik de adem niet goed kreeg. Nadat de nachtverpleegster mijn saturatie had gecontroleerd voelde ik me toch wat geruster.

Ik ben echt blij dat ik gisteren besloot terug te keren naar het ziekenhuis!

Als ik 2u geslapen heb, dan zal ‘t veel zijn! Je kan je je wellicht inbeelden hoe lief ik er ‘s octends uit zag!

Het ontbijt was vandaag niet aan mij besteed! Mijn maag sloeg op hol en gaf weer alles over.

De dokter van wacht kwam langs en zag dat het helemaal niet goed ging en stelde voor om een infuus te prikken omdat ik riskeere uit te drogen.

Vanaf nu was ik gekluisterd aan bed maar zou toch niet van plek kunnen omdat t zo slecht ging!