Vrijdag 31 januari 2014

Ik moet gisteren avond echt wel doodmoe geweest zijn! Ik heb gewoon door het piepen van mijn pomp heen geslapen en was nog moe toen ik opstond.

Vanmorgen deelde ik de ontbijttafel met Claude en konden we nog wat napraten over onze training van gisteren.

Het was vandaag een somber weertje, geen regen maar zeer bewolkt.

De hele dag twijfelde ik of ik al dan niet zou gaan zwemmen of wheelen en heb uiteindelijk niets gedaan. De mentale stress van de pomp die in alarm is weegt zwaarder door dan een stevige training!

 

Donderdag 30 januari 2014

Verdorie toch! Mijn pomp is terug beginnen piepen vannacht, en kreeg vandaag bij momenten beangstigend veel spasmen.

Door de zorgen aan mijn hoofd had ik echt niet veel honger vandaag maar genoot wel van mijn training met Claude de rolstoelatleet uit Parijs. Hij heeft aan verscheidene Paralympische spelen deelgenomen.

 

Woensdag 29 januari 2014

Vannacht is het piepen van de pomp dan toch uiteindelijk gestopt. Gelukkig maar, al moet ik toegeven dat ik er nog niet echt gerust in ben!

Ik zat deze ochtend al heel vroeg aan de ontbijttafel, ik had immers om 9u een afspraak met mijn trouwe kiné Juan! Altijd een blij weerzien als ik deze lieve man zie! Hij maakte weer heel wat werk van zijn kiné behandeling.

Ik ben al op verschillende momenten in Lanzarote geweest maar ondervind dat deze tijd toch ook wat kouder is dat anders in Lanzarote. Pas op, we gaan zeker niet klagen hoor want het is nog steeds zeer goed!

 

Dinsdag 28 januari 2014

Ik heb zaaaaaaaaaaaalig geslapen! Man dat deed deugd!

Toen ik de gordijnen van mijn bungalow open trok zag ik al vele mensen baantjes trekken in het prachtige 25m bad.

Wat er vandaag op me hing weet ik niet, maar had totaal geen eetlust, moe ennnnnnnnnnnnnn………… het gepiep van mijn pomp is weer begonnen en ben ik weer ongerust!

 

Maandag 27 januari 2014

Man, man, ik heb vannacht geen oog dicht gedaan, spasmen, pijn en een tuutende baclofenpomp. Ik maakte me echt wel zorgen en beelde me het ergste al in dat ik een nieuwe pomp zou moeten laten inplanten, dus maakte ik alvast een koffertje dat ik meek on nemen. Het ergste vond ik nog dat Zenn niet mee op dit vliegtuig mocht tenzij we haar in de baggage ruimte zouden zetten. Geen haar op mijn lijf dat er aan denkt mijn kleine lieve meid daar te zetten! 7

Samen met Eric de receptionist werden we al reeds om half zes in de ochtend opgepikt door last minit en werden naar de luchthaven gebracht voor onze vlucht richting Gran Canaria. Ons Zenn mocht jammer genoeg niet mee op deze vlucht en liet ik haar met een heel klein hartje achter bij de 2 lieve Duitse dames die ik tijdens mijn vorige verblijf al had leren kennen.

Na een korte vlucht landden we in Gran Canaria date r toch wel heel anders uitziet dan Lanzarote. Kleurrijke huisjes en en veel groener landschap.

Met de taxi werden we naar het hospitaal gebracht wat wel een doolhof leek. Gelukkig waren er mensen die ons meteen de weg wezen.

We werden zelfs al verwacht op de afdeling gespecialiseerd in baclofenpompen en pijn problematiek. Het was een echt warm fijn onthaal! Deassistent van de dokter controleerde meteen mijn pomp met het bijhorende computertje dat de dokters hebben en zag meteen dat er een storing op zat waarschijnlijk opgelopen met door één of andere detector op de vlieghaven te bollen. Grrrrr! Ze stelde het bij en ik moest gedurende 2 uur in het cafeteria wachten om opnieuw na te kijken of dit degelijk de oorzaak was.

Hierna mochten we weer huiswaarts Casa Sands Beach keren, oef, eind goed al goed!

We namen de taxi richting vlieghaven in de hoop een vlucht vroeger te kunnen vertrekken dan dat we geboekt hadden maar dat lukte jammer genoeg niet meer.

Ook tijdens de terug vlucht waren de stuwardessen super vriendelijk op het vliegtuig.

In Casa Sands Beach werd ik weer zeer warm onthaald en was iedereen super benieuwd naar wat er allemaal gezegd en gebeurt was in Gran Canaria.

Wat het leukste van al was, was dat het gebieb van de pomp na een tijd verdween en alle stress van me weg viel. Na het avondmaal en ik alle doodbezorgde lieve mensen op de hoogte gebracht had kroop ik zalig mijn bedje in.

 

Zondag 26 januari 2014

Man, man, man, mijn pomp heeft de hele nacht gepiept en was er echt niet gerust in! Om het half uur schrok ik telkens door het alarm wakker. Om snel in Gran Canaria te geraken belde het hotel een ambulance die me naar spoed in Lanzarote brachten. Allé “spoed” is daar tussen hele grote aanhalingstekens. Het was op zijn Spaans. Vriendelijke verpleging maar zeer onvriendelijke dokters! Uiteindelijk werden we niets rijker met lege handen weer naar huis gestuurd en boekten we zelf een vlucht richting Gran Canaria.