22/03/2012

Al heel vroeg in de ochtend voor dat mijn wekker afliep werd ik wakker. Ik zag het volledig zitten om richting Lissabon te vertrekken.
Na een deugddoende douche en een klein ontbijtje stond papa al aan de deur om alles in te laden en richting Zaventem vlieghaven te vertrekken.

Het verkeer verliep vlot tot in Aarschot, daar zaten we al in een file. Al bij al viel het nog super goed mee en waren we zelf te vroeg op de luchthaven.

‘k Ben eigenlijk voor niets zo bang geweest voor de staking die aangekondigd werd, er was hier helemaal niets van te merken!

Aan de balie van assistentie stond dezelfde dame als 14 dagen geleden toen ik naar Treviso ging. Omdat ik grote dorst had bood ze me een tas water aan, maar madam Zenn die op mijn schoot zat was me voor en dronk bijna de hele tas leeg. Het was best wel een grappig zicht!

Op het vliegtuig kreeg ik een plaats aan het raam toegekend wat altijd wel leuk is! Aan boord was een vriendelijke bemanning.

Tijdens de vlucht was het weer genieten van de mooie uitzichten. Soms was het prachtig om zien die wolken die als glasgordijntjes boven het landschap hangen.

Het was prachtig om de stad Lissabon vanuit de lucht te zien bij het dalen.

Na een vlotte landing moest ik zoals altijd wachten tot all passagiers van boord waren. Al snel kwam de assistentie me van boord helpen en ging met me mee naar de bagage.
Mijn koffer stond er, maar waar was mijn wheeler?????? Mijn hart begon sneller te slaan.
Eind goed al goed, een beetje later kwam een man ermee afgewandeld. Oef, een pak van mijn hart!

In de aankomsthal stonden 2 mensen van de organisatie van de halve marathon voor de rolstoelatleten.  Paulo laadde mijn wheeler en bagage in een camionette en ik mocht met Sonia meerijden. Het was een zeer aangename kennismaking. Vanuit de wagen kon ik genieten van de mooi zichten

We reden een steile berg op waar het hotel waar ik tot maandag zou blijven gelegen was. Hier maakte ik kennis met de organisatoren. Het was een fijne kennismaking met niets dan lieve behulpzame mensen. Joao een rolstoelgebruiker en ex wheeler is de leider van deze organisatie. In deze ruimte was er voor alle atleten sportdrank, water, koffie, thee, koekjes en fruit voorzien.

Ik kreeg de sleutel van room number 4. Door de kaart in de gleuf van de deur te steken opende de deur. Man, man, man, dat was verre van een kleine hotel kamen. Het was al een heel appartement waar ik wel eens verloren zou kunnen rijden bij wijze van spreken!
Het terras was al even groots met een mooi uitzicht op de tuin en het buiten zwembad.
Nadat ik al enkele spullen uitgepakt had ging ik op verkenning.

Ik ontmoette een andere rolstoel atleet afkomstig uit Afrika maar wonend in Atlanta hij is ook een triatleet met amputatie van 2 benen, zijn vrouw was er ook bij. Ze waren van plan om de stad te verkennen. Ik vroeg of ze het niet erg vonden dat ik hen vergezelde. Juao hoorde ons gesprek en stelde meteen voor dat zijn moeder zou rijden tot in de stad met ons

Aldus kropen we bij madré in de wagen. Ze was het duidelijk niet gewoon om met deze wagen te rijden. Ik was er soms niet gerust in anderzijds was het ook wel grappig.

Als je goed luistert kan je veel verstaan van de Zuid Afrikaanse taal. Ze hebben veel dezelfde woorden.

Eerst reden we met de wagen langs het wedstrijd parcours voor zondag. Het zal opletten geblazen zijn voor de gaten en hobbels in de weg maar ook voor een tramspoor waar we 2 maal over moeten maar het moeilijkste van al 200 m kasseienstrook die verre van gelijk ligt.

We stopten aan een prachtig oud gebouw Mosteiro dos jeronomos en een kerk en bewonderden deze  prachtige bezienswaardigheden uit de oudheid.

De moeder van Joao wachtte ons op met super lekkere typische gebakjes van hier, ze waren nog lauw warm en smaakten heerlijk mmmmm!

In het hotel waren ondertussen nog atleten aangekomen. Zo ontmoette ik rolstoelatleten uit Brazilië, Canada, Australië,…..
Samen deelden we de tafel en was het alvast een fijne kennismaking.

 Terug naar hotel ontmoeting atleten Brazilië, Canada, Australië, …

Ik was moe van de toch wel vermoeiende dag en trok vroeg mijn beddeke in.