10 mei 1979 – 22 oktober 2019
Vandaag als eerste dag na de operatie kreeg ik al meteen kine, wat was ik bang zeg! Voelde me ook nog steeds moe. Het bezoekje Johan Boskamp en Svetlana Bolshakova waren een prima afleiding voor de pijn die ik leed.
Ons Zenn was ook ongelofelijk lief, het was zalig hoe ze bij me op bed kwam liggen.
Vanmorgen heel vroeg kwam men mij met bed en al oppikken richting operatiezaal te rijden. Ik stond van mezelf versteld dat ik gespaard bleef van stress!
Het was al snel mijn beurt om het operatiekwartier binnen te gaan en werd in slaap gedaan.
Na de operatie die 4 uur lang duurde werd ik wakker in de ontwaakzaal. Ik had er naar het schijnt in mijn onderbewustzijn goed van mijn oren gemaakt tegen mijn Canadese tegenstandster met wie ik dit ongeluk had.
Ik kon niets meer. Later kreeg ik een goede uitleg over wat er allemaal gebeurt was tijdens de operatie door prof Nijs. Hij heeft er duidelijk zijn werk mee gehad maar hij was zeer tevreden dat het geslaagd was!
De hele dag was ik doodmoe van de verdoving