Sinds vorige week zaterdag kan ik mezelf niets meer van herinneringen raar hoor!
Verpleging is me 4 maal per dag komen sonderen maar ik wist er niets van. Ik Was waarschijnlijk door mij hersenschudding in een soort coma geraakt
Donderdag 23 Juli 2015
Vanmorgen toen verpleging binnen kwam leek het alsof ik helemaal van de wereld was. Ik heb er zelfs niet veel van gemerkt dat ze me helemaal gewassen en verzorgd had. Tegen de middag bracht Eddy me nog steeds slaap dronken naar de bureau van het Wit/Geel kruis waar ik weer plaats mocht nemen voor mijn wekelijks infuus. Ook hier kon ik mijn ogen niet open houden en voelde zelfs haast de prik voor het infuus haast niet en had ook geluk ditmaal zat het infuus bij de eerste prik al ok! Terwijl de baxter 4 uur liep was ik heel ver weg in dromenland.
Zaterdag 11 juli 2015
Ik heb gelukkig geslapen als een roosje!
Nadat de verpleging geweest was soesde ik nog lekker wat na. Na het ontbijt plofte ik mezelf op de zitzak maar een beetje te hevig en lag er half langs. Zenn vond dit wel leuk en dacht ‘yes! Knuffel time!’ En sprong op me maar bonk met haar poot op mijn alarmsysteem kwam eigenlijk nog goed uit want zelf geraakte ik toch niet meer in mijn rolstoel! Ik maakte alles klaar om naar de wedstrijd in Kortrijk te vertrekken.