Zaaaaaaaaaalig, ik kan me haast niet meer herinneren wanneer ik nog zo’n goede nacht heb gehad.
Vandaag werden alweer mijn darmen onder handen genomen, niet bepaald met mijn goesting, maar als het beter is voor mijn gezondheid moet t maar he!
Een student verpleegkunde waste me zeer zorgkundig maar verloor alweer het bewustzijn. Toen ik me weer beter voelde werd ik door de lieve verpleging weer in mijn rolstoel geholpen en kon ik ontbijten.
Ons Michelle van de Hoofdzaak in Kessel was samen met ons Brigitte van de fantastische Ironmaids kwamen me opzoeken in het ziekenhuis. By the way, de Iron Maids zamelden afgelopen jaar met hun loodzware triatlons een zeer mooi bedrag in tvv hulphondenschool Canisha!
Michelle had haar kappersgerief mee gebracht om mijn kapsel weer helemaal op en top in de plooi te leggen!
Om mijn blonde look weer te geven verfde ze stukje per stukje mijn haren en wikkelde het telkens in met een stukje zilverpapier, ik zag er wel heel erg grappig uit! Ik ging in de zon zitten waardoor het ontkleuren een stuk sneller ging.
Michelle waste mijn haren in de lavabo en knipte ere en grondig stuk af! Zo zalig! Wat ben ik blij met mijn nieuwe look!
Brigitte kuiste de afgeknipte haren op met het kleine stofzuigertje. Grappig om haar bezig te zien!
Coach Jo vergezelde me naar de kiné waar ik vandaag voor het eerst mijn rolstoel met 2 armen mocht verder duwen. Het was pijnlijk en emotioneel tegelijkertijd.
Ik voelde me nadien ook weer alles behalve goed. Ondanks ik me slecht voelde had ik best wel lol. Samen met de verpleging oefende ik voor mijn zangauditie.