Man, man, man, ik heb geslapen als een roosje, wat deed dat deugd zeg! Het was mijn eerste dag na precies lange tijd dat ik me nog eens beter voelde!
Mijn pijn medicatie wordt stilaan afgebouwd en dat was echt wel voelbaar! Mijn oefeningen in de kiné waren ook heel wat pijnlijker!
Namiddag had ik op mijn Pellenbergs kamertje een dubbel interview samen met Gerrit van hulphondenschool Canisha voor het magazine van Tom & Co. We haalden vele mooie herinneringen op van Zenn’s opleiding en hadden een leuke babbel.
Tegen de avond kreeg ik leuk bezoek en deed ik nog een kleine wandeling met haar en Zenneke met mijn zogenaamde Harley die ik aan mijn rolstoel bevestig.
Toen we terug op de kamer kwamen kreeg ik wel zeer onverwachts bezoek! Het waren de mensen van doping controle. Tja, die had ik hier nu zeker en vast niet verwacht! En zij hadden blijkbaar ook een hele andere verblijfplaats in gedachten! Ze vonden het al zo raar dat ze het juiste adres maar niet konden vinden dat ik opgegeven had en trokken maar bleek weg toen ze me in deze toestand zagen!
In eerste instantie stelden ze voor om weer te vertrekken maar ik wilde er zelf mee doorgaan nu ze er toch waren, en het hier trouwens gemakkelijker is voor mij dan thuis!
Ik belde de verpleging die meteen paraat stond om me te sonderen in het wel gekende anti doping potje dat ik zelf gekozen had onder toezicht van de dame.
Hierna haalde ze ook enkele doosjes tevoorschijn waarvan ik er ééntje moest uitkiezen. Om onnozel te doen koos ik de doos die nog in haar tas zat 😉
De hele procedure werd precies volgens het boekje verder gezet en eigenlijk hadden we best veel lol!
Zo had ik op deze maandag avond in Pellenberg een heel avontuur!