DAGBOEK

Na het ontbijt vanmorgen legde ik me nog even op bed om nog wat te rusten. Erna trokken we met Zenn naar het strand zodat ze daar haar nog eens goed kon uitleven. Ze had haar werk met rond te snuffelen. In het water ging ze niet echt omdat het water hier geen afkoelend effect heeft, het water is echt warm. De zon brandde fel i like it. Tegen dat het bijna etenstijd was keerden we weer terug richting receptie van het hotel. Aan het zwembad zaten Basil, Livia, Peter en Veerle die hun aan een sprong in het water waagden maar zeiden ook dat je zeker niet kon afkoelen door te zwemmen. Er zijn we leuke overdekte strandbedden aan het zwembad waar ze met zijn allen op zaten te genieten.
Samen gingen we weer naar binnen voor het middagmaal. Alles begint zo een beetje op mekaar te lijken en te smaken maar we mogen zeker niet klagen. Ze zijn extreem snel met je bord dat bijna leeg is weg dat je echt op je strepen moet staan soms dat je t nog niet wil laten meegeven. Grappige toestanden soms. Basil begint soms een boze hond te imiteren als men een bord wilde meenemen. Basil is de enige Franstalige die met ons mee is. Het is een lieve jongen we zitten mekaar vaak te plagen maar zijn ook soms lief tegen mekaar hoor 🙂
Na het eten legde ik me nog even op bed en rustte nog even voor we naar de oefenpiste vertrokken. Het was druk op de oefenpiste maar heb mijn training goed kunnen afhandelen.

Oh boy, ik heb een verschrikkelijke nacht achter de rug, met nog kleine oogjes zat ik vanmorgen aan de ontbijttafel. Deze ochtend maakten we een uitstap naar Qatar met 2 mini busjes werd onze groep gesplitst en reden zo achter mekaar aan en konden zo Qatar city ontdekken. De immens hoge knappe constructies van gebouwen waren prachtig om te zien, en nog steeds is men hier volop aan het bijbouwen. Aan de moskee mochten we uit de busjes om deze te bezichtigen en zagen ook het Colosseum waar de openingsceremonie zal plaats vinden. Jammer genoeg mochten we het vandaag nog niet bezichtigen. Er lagen prachtige jachtschepen aangemeerd. We stapten weer in de minibussen om naar de volgende bezienswaardigheid te gaan kijken. We belandden in een koel winkelcentrum waar de allerduurste merken die je kan inbeelden verkocht werden.
De trip werd verder gezet naar een dorpje dat net Venetië was. Het was goed afgeschermd, je kwam er niet zomaar binnen gereden. De barelen bleven gesloten tot we uiteindelijk toch door mochten, mochten maar slechts even stoppen voor enkele foto’s van de kleurrijke appartementen en de waters die er langs liepen. Mooi om te zien maar geen mens of leven te zien in dit prachtige gebied. Een oliebedrijf was failliet gegaan en die werknemers woonden in deze woningen van daar dat er zo weinig beweging te zien was.
Omstreeks 13.30u kwamen we weer aan in het hotel en konden meteen aan tafel aanschuiven voor ons middagmaal.
Sommigen van ons gingen trainen anderen namen hun rust waaronder ik. Ann bouwde een constructie om mijn Baxter aan te hangen en prikte mijn infuus in de port a cath katheter. Terwijl deze liep viel ik in een diepe slaap.
Tegen dat de Baxter leeg was hielp Ann me wat opfrissen en was het alweer bijna tijd voor ons avondmaal. We hadden om 19.30u afgesproken.
Erna ging ik weer 100 m plat liggen om dit verslagje te schrijven.

Om 8u vanmorgen zaten we met onze Belgische delegatie aan de ontbijttafel. Na het ontbijt gingen Ann Livia, Basil en ik even op verkenningstocht in het hotel en de 2 dames en Basil gingen meteen al in de schommelstoelen in de kindertuin zitten grappig om te zien! Ons Zenn had het ook naar haar zin in zee en rollebollen in het zand. We hadden er allemaal spik in hoe ze zich amuseerde. Het was een prachtig uitzicht waar we stonden op die mega grote gebouwen. Je oogt je precies meer in Miami of zo, ja, echt knap.
Het is buiten verschrikkelijk warm en als je dan het hotel dan naar binnen komt is het echt fris om niet te zeggen soms best wel koud van de airco die hier overal vollenbak op volle toeren draait.
We gingen verder op verkenning en vonden de fitness zaal die jammer genoeg niet aangepast is voor rollers. Wel grappig om de 2 mannen uit verschillende landen naast elkaar op de loopband te zien lopen.
Na de lunch sondeerde Ann me en viel erna in een diepe slaap op bed. We werden maar net op tijd wakker om ons klaar te maken voor de training die we gepland hadden.
Samen met Peter en Veerle namen we de bus richting opwarmingspiste. Het was best wel akelig in de bus om achterover te vallen en kon me nergens aan vast houden. Gelukkig mocht ik een trui van Veerle op de bus lenen want het was er verdorie koud met die airco die vollenbak draaide.
Onderweg genoten we van de mooie uitzichten en grappige verkeersborden om over te steken was er zelfs een verkeersbord met een gesluierd mannetje. Je houdt het niet voor mogelijk!
Toen we aan de trainingspiste arriveerden stonden er al meteen mensen paraat on oms uit de bus te helpen. Ze zouden je haast alles uit je handen nemen om toch zoveel mogelijk te kunnen helpen.
In een ijskoude tent stond alle materiaal per land mooi gesorteerd. Hier sleutelden Peter en ik onze wheeler weer in mekaar en liet ik Ann haar forsbollen goed trainen door mijn banden knal hard te laten op pompen tot 11kg, je had haar moeten zien geven, best wel  grappig!
2 mannen droegen mijn wheeler tot op de piste, wat een service seg!
Veerle hielp me in mijn wheeler en ik kon beginnen met afstellen van mijn wheeler. Veel moest ik Niet aanpassen hij stond al bijna perfect ingesteld. Nu kon ik aan mijn training zonder trobbels beginnen.
De piste bolde goed, ik had een goed gevoel. Op het einde van mijn training zag ik Carry mijn Amerikaanse concurrente ook haar training doen. Ik bolde er meteen naar toe en hadden een leuke babbel.
Na de training kroop ik weer in mijn rolstoel en friste mezelf wat op.
Terwijl we op de bus wachtten wilden vele mensen foto’s nemen van Zenn en mij, best wel grappig maar een hond zie je hier zelden.
Op de bus kon ik  haast mijn ogen niet open houden ik viel constant in slaap.
Eenmaal terug in ons hotel friste Ann me op vooraleer we aan tafel gingen voor het avondmaal.
Eenmaal in bed begon de hel weer: spasmen tot en met en zelfs spasmen op mijn diafragma waardoor ik haast Niet kon ademen. Kine Julien kwam ter hulp om mijn diafragma proberen weer open te  zetten wat af en toe iets of wat verzachtend werkte.

Wat een avontuur! Vanmorgen omstreeks 06.00u kwam verpleegkundige Katleen me opfrissen en klaar maken voor de grote trip richting Doha Quatar. Gisteren avond al plaatste ze een voorlopige verblijfsonde om problemen op het vliegtuig te voorkomen zodat ik niet zou moeten sukkelen om op het smalle toiletje te geraken. zou je ons al bezig zien 😜. Gisteren avond waren mijn ouders en Liliane en Eddy de bagage al komen inladen wat heel wat inhoud. Hele grote tas met Wheeler en toebehoren en mijn super Vigo matrasje! Grote doos met vier wielen. Koffer vol met medicatie en een grote koffer met kledij, pomp en kussens. Bijna een hele verhuiswagen nodig. De Wheeler bij papa in de wagen, de box met wielen in de koffer van Eddy en de rest konden Peggy en ik wel de baas in mijn wagen.
07.45u perfecte timing om te vertrekken! Ondertussen kregen we een goed nieuws telefoontje van Steven dat Zenn mee op de vlucht mocht wat men gisteren nog niet zeker wist. Er viel een heel pak van mijn hart af. Mijn kleine lieve schat mocht gelukkig toch mee. Ik kan het je verzekeren ik was in alle staten toen ik het slechte nieuws hoorde.
Er was een serieuze File op de parking van de lucht haven, zo’n Drukte had ik hier nog nooit eerder gezin! Binnen werden we warm onthaald door het oxicom team die een baan voor oms loodsten tussen massa door!
Na slechts 10 minuten later konden we al boarden. Peter en ik kregen Beiden aan de uitersten zeiden helemaal achteraan in het gigantisch grote vliegtuig een plaats toegewezen.
Het voordeel van hier achteraan te zitten was ook omdat hier maar 2 zetels stonden en er nog ruin de plaats was om hier het dekentje van Zenn te leggen. Alhoewel ze er Niet veel op gelegen heeft, op baasjes schoot vond ons madam het beter 😜.
De reis op zich verliep zeer vlot! Ik heb wat geslapen, gegeten, een film gezien en Dan nog het spelletje Tetris gespeeld. De tijd is als het ware bijna letterlijk voorbij gevlogen!
Bij het uitstappen kregen Ann en ik niet de kans om ons baggage op te pikken. Ik kon nog net in de verte naar Steven roepen welke bagage ze van ons mee moesten brengen.
Terwijl de andere atleten rustig op hun babage wachtten werden Ann, Zenn en ik gelijk gevaarlijke beesten in de bus gedropt. Ja watte, leuk is anders hoor! Maar ja, volgens de relegie hier is een hond een onrein dier en van daar dat we zo snel mogelijk weg moesten.
De Vlieghaven was niet zo ver van het hotel gelegen. Het was een Klein paradijs in ons hotel.
Nadat we onze bagage hadden gedropt op onze grote en mooie honnymoon suitte gingen we iets eten en dan op verkenning in en buiten het hotel en erna was het tijd om in mijn kingsize bed te duiken!

Na het ontbijt maakte ik me klaar voor een training. Rosemary stond al klaar en pikte eerst haar zoon op om samen naar de atletiekpiste te rijden. Jack liep enkele rondjes mee maar moest snel lossen. Ik reed toch wel iets te snel voor hem 😜. Ook John was van de partij om foto’s te maken en een filmpje. Er was veel wind en was het soms een heus gevecht tegen de wind in!  De rest van dag was het zalig bakken en braden in de zon! in de Mai Tai kreeg ik weer een voorkeursbehandeling de kokkin weet dat ik heel graag groenten eet en speciaal was de verassing gewokte groenten met witte vis en scampi’s met 2 lookbroodjes echt lekker!
Zenn was ook in haar nopjes en regelmatig met een kwispelend staartje liep ze parmantig in het zwembad zo n koddig zicht! Omstreeks 16.30u werden we op het kantoor van Karina verwacht, ze was net uit verlof en wilde me perse zien! Wat een blij weerzien! We omhelsden elkaar omdat het weer een hele tijd geleden is dat we mekaar zagen. Ik krijg steeds weer kippenvel als ik haar bureau binnen rol en al die foto s van mij en Zenn zie ophangen op haar prikbord. Na onze leuke babbel gingen we nog wat nagenieten van de laatste zonnestralen en zo heerlijk samen aperitieven met een glas dafalgan (cava) in bikini aan het zwembad met een zakje chips omstreeks 18u zalig echt zalig man, man, man!
Ik werd in de douche geholpen door Sophie. Alvorens we gingen eten brachten we een blits bezoekje aan Peter en Veerle die hier ook verblijven. Na ons avondmaal keerden we terug naar ons stekje Plaza Palmeras 19 ons Zenn weet altijd als ze voorop loopt als eerste waar onze bungalow is. Zo grappig! We improviseerden met een kledingrek en kapstok een perfecte houder voor de Baxter! Laat maar lopen grietje 😉
Zo sloten we een mooie dag af.

Vanmorgen werd ik bruusk wakker gemaakt door de telefoon, het was Rosemary die ons om half acht belde om te zeggen dat onze huurwagen om 9u zou arriveren. Rosemary is een schat van een vrouw die altijd voor me klaar staat dag en nacht als het moet. Stipt 9u stond ze al bij ons aan de receptie te wachten op onze  wagen. Al snel zagen we onze wagen voor de deur geparkeerd worden de dame kwam naar binnen met de sleutel, het contract moest chauffeur Sophie voorleggen. Nadat alles geregeld was gingen we genieten van een heerlijk ontbijt! Erna maakten we ons klaar voor mijn eerste piste training op Lanzarotse bodem. Rosemary reed ons voor om de weg te tonen naar Arricife centro deportivo (Spaans voor sport centrum)
Voor 2 € kon ik de hele dag komen trainen. Het was best wel een zware training na het inrijden was het startjes doen van 10m, 20m en 30m het ging vlot. Maar vanaf toen werd het zware toebak 2x 50m 2x 100m en tot slot 2x 150 m met tegen gewicht. Omdat ik mijn slede mat gewichts ballen niet bij had had ik er een andere oplossing voor Sophie en Peggy losten dit op met een elastiek waar ik normaal kracht training doe achter mijn Wheeler aan de rug vast gemaakt en hielden me zo tegen. Het was echt stoempen geblazen! Na training hebben we de weg goed gevonden naar Sands Beach en kon ik wel iets lekkers verdragen voor mijn knorrend maagske na zo n training! En smaakte de Mai Tai lunch des te meer!
Om het eten te laten zakken genoten we weer van een welverdiende siesta in het zalige zonnetje.
‘s Avonds genoten we van een dafalganneke “cava” en gingen we naar het diner.
Ik had veel pijn en kroop daarom vroeg onder de wol.