Oh boy, ik heb een verschrikkelijke nacht achter de rug, met nog kleine oogjes zat ik vanmorgen aan de ontbijttafel. Deze ochtend maakten we een uitstap naar Qatar met 2 mini busjes werd onze groep gesplitst en reden zo achter mekaar aan en konden zo Qatar city ontdekken. De immens hoge knappe constructies van gebouwen waren prachtig om te zien, en nog steeds is men hier volop aan het bijbouwen. Aan de moskee mochten we uit de busjes om deze te bezichtigen en zagen ook het Colosseum waar de openingsceremonie zal plaats vinden. Jammer genoeg mochten we het vandaag nog niet bezichtigen. Er lagen prachtige jachtschepen aangemeerd. We stapten weer in de minibussen om naar de volgende bezienswaardigheid te gaan kijken. We belandden in een koel winkelcentrum waar de allerduurste merken die je kan inbeelden verkocht werden.
De trip werd verder gezet naar een dorpje dat net Venetië was. Het was goed afgeschermd, je kwam er niet zomaar binnen gereden. De barelen bleven gesloten tot we uiteindelijk toch door mochten, mochten maar slechts even stoppen voor enkele foto’s van de kleurrijke appartementen en de waters die er langs liepen. Mooi om te zien maar geen mens of leven te zien in dit prachtige gebied. Een oliebedrijf was failliet gegaan en die werknemers woonden in deze woningen van daar dat er zo weinig beweging te zien was.
Omstreeks 13.30u kwamen we weer aan in het hotel en konden meteen aan tafel aanschuiven voor ons middagmaal.
Sommigen van ons gingen trainen anderen namen hun rust waaronder ik. Ann bouwde een constructie om mijn Baxter aan te hangen en prikte mijn infuus in de port a cath katheter. Terwijl deze liep viel ik in een diepe slaap.
Tegen dat de Baxter leeg was hielp Ann me wat opfrissen en was het alweer bijna tijd voor ons avondmaal. We hadden om 19.30u afgesproken.
Erna ging ik weer 100 m plat liggen om dit verslagje te schrijven.
10 mei 1979 – 22 oktober 2019