Maand: oktober 2015

Oef, ik heb een veeeeeeeeel betere nacht achter, maar merk aan mijn lichaam dat ik mijn rust nog zeer goed in acht moet nemen.
Dus na het ontbijt trok ik meteen weer naar boven mijn beddebak in en viel bijna onmiddellijk als een blok in slaap.
Ik kwam juist uit mijn bed voor het middagmaal en kroop erna weer onder de wol
We zouden vandaag gaan trainen en moesten hiervoor de bus van 14.20 nemen dus nam ik tot het tijd was om te vertrekken om nog wat te rusten.
Ik schoot mijn kledij om te trainen aan en gingen tegen afgesproken uur naar beneden en stipt 14;20u stopte de bus die richting oefenpiste reed.
Ondertussen hadden we een betere manier om in de bus te zitten zodat achterover slagen nu bijna onmogelijk achterover kon vallen.
Zoals elke dag moesten we bij aankomst aan de piste onze rugzakken dor een controle machine. Ik zal het nooit vergeten de tweede dag dat ik hier kwam trainen dat de politie streng tegen ons zei dat honden verboden waren. We probeerden met handen en voeten uit te leggen dat hulphonden niet geweigerd mochten worden zelf met pasje niets tekort de hond moest buiten blijven of naar de dog room. Ann is uiteindelijk met Zenn naar de dogroom gegaan: een lege afgesloten ruimte met 1 stoel. Daar zat ons Ann dus opgesloten gedurende mijn training ocharme uit schuldgevoel hadden ze Ann de wifi code gegeven dat ze toch niet helemaal op haar ééntje met haar vingers moest draaien.

Alweer hielpen 2 mannen met mijn wheeler naar de oefenpiste te dragen.
Veerle pompte met haar woman power mijn banden weer tot 11kg op.
Veerle heeft het ondertussen al goed onder de knie hoe ze me in mijn wheeler moet helpen

Ik bolde een paar ronden los op de piste en voelde weer goed aan! Na mijn opwarming vroeg ik aan Veerle om aan de start te gaan staan zodat we een paar startjes konden simuleren voor de 100m. Ze riep:”op uw plaats, klaar, start” Waarop ik de eerste 20m telkens alles van mezelf gaf en de rest bolde ik gewoon los verder tot ik weer bij Veerle aankwam en zo herhaalde ik drie keer mijn startjes en ter afronding bolde ik tegen een laag tempo nog een paar rondjes uit en zette Veerle me weer in mijn dagelijkse stoel en zetten we ons materiaal weer schoon op zijn plaats.
Onze bus was er al en konden we meteen terug naar het hotel waar ik me wat opfriste en erna nog even genoot van de zons ondergang.

Na het avondmaal kreeg ik nog een massage en kropen we snel ons bed weer in.

Oh boy, ik heb mijn zware inspanning van gisteren vannacht echt moeten bekopen. Als ik van 5u tot 7.30u geslapen heb Dan zal het veel geweest zijn. Echt rot en vervelend om zo iets  mee te maken in zo een apenland en juist op zo een belangrijke  tijd voor mij!

We waren er bijna zeker  van dat we de laatsten waren voor het ontbijt maar dat was zeker Niet het geval er waren blijkbaar zeker Niet de enigen!

Na het ontbijt lieten we Zenn nog eens ravotten en letterlijk  Ging ze pootje baden in zee. Zo koddig om haar te zien trippelen  in het water en Dan rollebollen in het zand (lekker vettig) of in het gras.

Na de speeltijd met Zenn was het nu ook weer rusttijd voor baasje en viel in een diepe slaap wat deugd deed!

In Qatar is het om 17u al donker en wilde ik Zenn uit laten en terwijl naar de prachtige zonsovergang bewonderen. Het prieeltje was mijn favoriete plekje. Ann Schoof een strandstoel tot tegen het prieeltje zodat ik ook zo ook lekker kon ontspannen en genieten van Zenn die gekke touren uithaalde maar ook de zonsondergang was ook prachtig en konden we mee genieten van een jetski spektakel ze maakten er salto’s mee soms meerdere vlak achter mekaar.

Na het avondmaal kwam Julien mijn spierekes los masseren wat echt deugd deed! Nu hopende op een betere nacht!

Yes, vandaag is het D day, de dag van mijn eerste wedstrijd. Ik heb goed geslapen en voel me goed. Na het ontbijt deden Ann en ik nog een wandeling met Zenn waar ze nog eens op snuffel toer kon gaan. Erna nam ik weer mijn rust en ging 100 m plat liggen op mijn bed. Omstreeks 16.50 u namen we de bus richting opwarmpiste een gezonde geconcentreerde zenuwtjes raasden door mijn lichaam! Terwijl ik me opwarmde liep Basil de halve finale van de mannen  800 m. Hij raakte jammer Genoeg niet in de finale in zijn categorie. Het was bloed heet en de wind blies stevig! Veerle en Ann hielpen me in mijn wheeler en begon met mijn opwarming. Jawatte, toen ik de piste oprolde met mijn wheeler kreeg ik al meteen stevige wind op kop. Het gaf zo Het gevoel dat er mega grote haardrogers op me bliezen. Eens wind in de rug vloog je tegen een stevig tempo over de piste wat kei leuk was om erna weer het gevecht tegen de wind in aan te gaan. Zo reed ik mijn rondjes als opwarming. Ik ging erna nog even in mijn gewone rolstoel zitten om mijn bezweette kledij te vervangen met mijn Wedstrijd kledij. Net voor ik de call room binnen moest reed ik nog een paar rondjes.
In de call room werd mijn wheeler nagekeken of alles volgens de regels was en moest ik mijn bloeddruk laten meteen. Sommige atleten boosten zichzelf door niet naar het toilet te gaan of door zichzelf te pijnigen waardoor de bloeddruk stijgt en het een grotere prikkel zou geven door de hoge bloeddruk zou je beter kunnen presteren. Die van mij was ok en dus klaar voor de race. Ik had nog heel even de tijd om nog een tweetal ronden te rijden alvorens er afgeroepen werd “call room one lady’s T52”
Veerle vergezelde me in de callroom. Enkel T51 en T52  mochten een begeleider mee in de callroom. Het is best wel on comfortabel zo de hele tijd dubbel zitten in de wheeler!
Het was geen makkelijke route naar de tweede callroom op een soort tegel tapijt.
Deze callroom was in een sporthal, hier liet ik Veerle mijn sport creme insmeren op mijn armen, schouders en bovenrug wat echt wel deugd! Om naar de laatste callroom te gaan moest ik afscheid nemen  van Veerle, die mocht niet meer mee in de laatste callroom die naast de piste lag.
Voor de race mochten we 1 ronde los rijden. Deze gaf me een goed gevoel, ik was klaar voor de race!
Ik zette me schrap in baan 5 voor mijn allereerste Wedstrijd van het wk op de 200m.
Het sein “on your marks”  maar in plaats van “set” te horen hoorden we “go back” en dat 3x achter mekaar om gek van te worden! Mijn armen begonnen al te bibberen van stress.
Vierde keer goede keer “on your marks, set” ik ademde diep in en bij het horen van het startschot blies ik al mijn kracht eruit en vormde deze uit als explosieve kracht op mijn wielen alle ellende van wat ik afgelopen 2 jaar heb moeten doorstaan kwam in me op en dat gaf me de kracht om zo hard en zo snel mogelijk op de hoepels van mijn wielen en dus letterlijk alles van me afgeslagen! En hier op mijn allereerste Wedstrijd goud behalen kwamen alle emoties naar Boven. Het was geen simple race we moesten tegen heel wat wind opbotsen.
Bij het verlaten van de piste werd ik meteen geinterviewd door ipc.
We hadden nog net de tijd om te douchen maar t was van te Spoeien geblazen!
De Ceremonie, tja dat was ook een klucht 😉 Omdat ik niet wist of ik het podium zou op geraken moest Steven me duwen maar de wet was lange broek en vest aantrekken wat hij dus niet bij had. Hij had alvast de vest van Veerle die hem lekker strak in zat maar nu nog een broek. Gelukkig kon hij een Chinese vrijwilliger vragen om heel even van broek te wisselen. Ik heb me kapot gelachen!
Het moment dat er door de micro’s werd afgeroepen “the gold medalist from Belgium Marieke Vervoort ” schoten de tranen me in de ogen Toen Steven me het podium op rolde. Ik had de grote eer de medaille in ontvangst te morgen krijgen van onze ambassadeur van België.
Op het moment dat we naar rechts moesten kijken naar het hijsen van de vlaggen en het horen van het Belgisch volkslied moest ik echt op mijn lippen bijten om Niet te huilen. Alles van mijn schouder operatie en brandwonden en alle ellende en achteruitgang van mijn aandoening kwamen als een film weer naar boven. Ik had nooit gedacht weer op het podium te geraken. Maar dit bewijst weer maar eens WAAR EEN WIL IS IS EEN WEG!
Steven had zijn broek snel weer geruild en konden we met een bomvolle bus met happy gezichten terug naar het hotel rijden met de eerste gouden medaille voor Belgie
Honger had ik niet echt na de race maar ging voor de gezelligheid nog mee aan tafel nog wat napraten over de wedstrijd.

De dag voor mijn eerste wedstrijd. Het begint nu toch wel een beetje te kriebelen moet ik eerlijk toegeven. Heb vandaag eens goed mijn rust genomen en namiddag namen Veerle, Ann en ik de bus richting opwarmingspiste om wat los te kunnen rijden. Het was een heel gedoe om aan mijn wheeler te geraken maar eind goed al goed. Ik reed een paar rondjes los en deed een paar startjes op sein van Veerle en reed dan nog wat los en gaf me een goed gevoel. Alweer was alles kletsnat van het zweet van de vochtige warmte. Ik trok snel de natte kledij uit en trok droge kledij aan. We moesten niet lang wachten om de bus terug naar het hotel te nemen, we zaten zelfs helemaal alleen op de bus! Vandaag deed Livia mee met verspringen en werd knap 7de!
Hier in Doha en in het hotel wordt vanalles georganiseerd. Momenteel is er in het hotel ook een Harley Davidson treffen en heb ik al hele fijne mensen ontmoet! Er is ook een grote zeilwedstrijd aan de gang en een jetski wedstrijd. Tussen al die mooie dingen valt me ook op hoeveel slavernij er in die land is. Sommige dingen zijn hard om te zien bvb op onze terugweg met de bus zagen we slaven in de blakende zon met hakbijlen stenen in stukken kappen met grootse inspanningen.
Ook vandaag vroeg bed in om goed te rusten en te focussen op morgen!

Vandaag nam ik een dagje rust met het gedacht naar de openingsceremonie te gaan vanavond alhoewel ik met een tegenstrijdig gevoel zat of ik zou meegaan of niet. Coach Rudi hielp mee de knoop door te hakken door te zeggen dat ik beter mijn rust nam aldus bleven Livia die morgen haar wedstrijd heeft Ann en ik mooi op de kamer terwijl de rest van de Belgische delegatie om 16 u vertrok en pas laat in de avond zouden terug komen. We volgden de ceremonie met ons drietjes live op tv en riepen als gekken toen we Basil fier met onze Belgische vlag op het scherm kwam! Zo waren we er ook voor een stukje bij en konden we alles tot in detail volgen en lagen we toch tijdig in ons bed.

Na het ontbijt vanmorgen legde ik me nog even op bed om nog wat te rusten. Erna trokken we met Zenn naar het strand zodat ze daar haar nog eens goed kon uitleven. Ze had haar werk met rond te snuffelen. In het water ging ze niet echt omdat het water hier geen afkoelend effect heeft, het water is echt warm. De zon brandde fel i like it. Tegen dat het bijna etenstijd was keerden we weer terug richting receptie van het hotel. Aan het zwembad zaten Basil, Livia, Peter en Veerle die hun aan een sprong in het water waagden maar zeiden ook dat je zeker niet kon afkoelen door te zwemmen. Er zijn we leuke overdekte strandbedden aan het zwembad waar ze met zijn allen op zaten te genieten.
Samen gingen we weer naar binnen voor het middagmaal. Alles begint zo een beetje op mekaar te lijken en te smaken maar we mogen zeker niet klagen. Ze zijn extreem snel met je bord dat bijna leeg is weg dat je echt op je strepen moet staan soms dat je t nog niet wil laten meegeven. Grappige toestanden soms. Basil begint soms een boze hond te imiteren als men een bord wilde meenemen. Basil is de enige Franstalige die met ons mee is. Het is een lieve jongen we zitten mekaar vaak te plagen maar zijn ook soms lief tegen mekaar hoor 🙂
Na het eten legde ik me nog even op bed en rustte nog even voor we naar de oefenpiste vertrokken. Het was druk op de oefenpiste maar heb mijn training goed kunnen afhandelen.