Vrijdag 19 juli 2013

Ik heb vannacht liggen woelen in bed, het was net alsof ik mijn rust niet kon vinden.

Na het ontbijt reed ik samen met Jo naar de oefenpiste die op een andere lokatie lag dan het wedstrijd stadion. Een mondobaan waar we goed op konden vlammen!

Er stond een man die net zoals op de wedstrijd met een pistool het startsein gaf. Ik reed eerst wat ronden in en oefende op deze manier erna ook mijn startjes en enkele keren 100m. Het ging super goed en haalde zelfs op deze 100m afstand zelfs een hogere snelheid dan 24km/u. Yes, ons Mie is ready voor de wedstrijden!

Na mijn training reden we richting WK stadion om nog wad paierwerk in orde te brengen.

Voor ons middagmaal begaven we ons naar de grote tent. Alweer werd er moeilijk gedaan omtrent het eten. Ik vroeg wat groentjes en pasta bij mijn gehakt schotel maar dat mocht niet omdat het gehakt in tomatensaus al zogezegd een gerecht was. Grrrrrr, kleuter toestanden of machtsmisbruik maar wat ik er van weet dat iedereen er van baalt!!!!

Namiddag nam ik mijn platte rust, ‘s avonds vond immers de officièle openingsceremonie plaats waar ik de eer kreeg de Belgische vlag te mogen dragen!

Om 17.00u werd iedereen op het domein verwacht om de lange laan af te gaan op zoek naar de vlag van je eigen land. De Fransen dachten al dat we van Duitsland waren.

Aan onze vlag ontmoetten we de rest van de Belgische delegatie.
Wachten, wachten, en nog eens wachten. We hoorden dreigende onweersrommelingen in de lucht.

Niet veel later begon het te regenen. Gelukkig hadden we net ervoor nog poncho’s gekregen die nu echt wel van pas kwamen. Het waren van die doorschijnende, schoon zicht hoor, net alsof iedereen een condoom over zijn T-shirt getrokken had.

Het was wel een beetje een domper in de sfeer.

 Na heel lang wachten mochten we land per land toch de piste betreden voor de parade. We gingen door een erehaag van vrouwen en mannen in oude klederdracht en met een sable helemaal verregent ocharme!

Zenn hield mijn benen droog door op mijn schoot te zitten. Het is en blijft toch wel iets speciaals als je per land aangekondigd wordt en een aanmoedigend applaus krijgt van toeschouwers!

 Er stonden allemaal stoelen waar we mochten plaatsnemen. Vlak voor de mensen gingen zitten werd er het overtollige water afgedaan.

 Een staande ovatie voor de Franse delegatie die binnen kwam, mooi om te zien!

We kregen verschillende toespraken te horen, ondertussen was het gelukkig opgehouden met regenen! Zenn zag er wel meer zee otter uit dan hond, maar kom! Ze knabbelde lustig op haar been en trok haar van niets iets aan.

Een operazanger, een gymnast en muzikaal optreden kregen we te zien. Tot slot werd de IPC vlag naar binnen gedragen en keerde iedereen weer doorweekt terug naar het hotel.