Na het ontbijt reden coach Jo en ik naar de oefenpiste waar ik nog wat kon trainen. Ik kroop in mijn wheeler en begon in te rijden. Het was onmogelijk mijn wheeler af te stellen op de bochten en dacht dat het aan mijn wheeler lag. In eerste instantie dachten we dat het aan het nieuwe voorwieltje lag en Jo reed speciaal terug naar het hotel om mijn reserve wieltje te gaan halen. De moed zakte me even in de schoenen en was het goede gevoel even ver te bespeuren.
Jo was snel terug met het andere wieltje en deden net zoals in de pits van F1 wagens een wiel wissel. Het duurde misschien wel wat langer 😉
Ik wrong mezelf weer in het smalle zitje van mijn wheeler en vertrok in hoop van zegen dat t nu wel in orde was, maar helaas pindakaas van hetzelfde laken een broek. Een atleet uit Ijsland was ook aan het wheelen en vroeg of hij ook problemen had met de afstelling van de wheeler. Hij had met hetzelfde probleem te kampen. Bij deze wist ik dat het niet aan mijn wheeler maar aan de piste lag!
Van hieruit reden we naar de wedstrijd stadion waar we de sfeer van officièle sprint nummers al konden meepikken. Knap om de lopers van de 200m uit de startblokken zien gaan op weg naar de beste positie naar de eindmeet.
In gedachten deed ik de hele startprocedure mee en voelde ik mijn hart sneller slaan.
Voor het middagmaal werden we voor het eerst met een glimlach bediend wat een veel aangenamer gevoel geeft.
Tussen 13u en 14u kregen de wheelers de kans om op de wedstrijd piste te bollen. Iedereen was duidelijk in de mood! Er waren heel wat wheelers druk bezig met hun training en het afstellen van hun wheeler.
Hier kon ik mijn racemachien gelukkig wel correct afstellen op de bochten oef!!!!!! Wat een opluchting!
Ik kon er niet genoeg van krijgen en bleef rondjes rijden.
Met een super goed gevoel keerden we terug naar het hotel waar ik kon genieten van een deugddoende douche een heerlijke massage van kiné Rudi!