Ik heb alweer heerlijk geslapen tussen mijn D!nasleep kussentjes, echt wel de maxx hoor!
Na het ontbijt besloten we naar de oefenpiste te gaan daar we vandaag niet op de officiële piste mochten. Man, man, man, regenen dat het deed, mijn zin was meteen over! Je zag er ook geen enkele wheeler zijn training doen. Ik had geen zin om risico’s te nemen voor een verkoudheid of doorslippen met de armen en besloot weer terug te keren naar het hotel om er weer mijn rust te nemen en plofte weer languit op bed.
Op de middag zag ik mijn ouders die op doorreis waren richting Marseille, ze waren zo lief om nog wat spulletjes van België meet e brengen.
Ondertussen zagen we scheel van honger en reden we naar de tent op het domein van het wk en waren we al voorbereid op het strenge toezicht dat we slecht 1 stuk van elk op de plateau zouden nemen, echt een gevangenis gevoel! Ik kan het je verzekeren, een topatleet van zwaar kaliber gaat hier met honger naar buiten!
Geregeld waren de ogen op onze plateau gericht, jongens toch! Na het middagmaal brachten we nog enkele dingen in orde. Het was ondertussen gelukkig opgehouden met regenen. Zodra mijn eten wat gezakt was waagde ik me aan een kleine training op een nabije oefenpiste die speciaal aangelegd is om op te warmen. Het gevoel zat goed, ik voel me sterk, ik ben er klaar voor!
Men is hier al in volle voorbereiding naar de openingsceremonie voor morgen. Helicopters vliegen af en aan en landen naast de piste. Net een plaatselijke windhoos.
In het grootwarenhuis op onze terugweg naar het hotel werd ik weer haast buiten gezet omdat ik Zenn mee naar binnen genomen had. Ik heb het meerdere keren moeten uitleggen met handen en voeten dat Zenn een hulphond is en niet geweigerd mag worden.
Ik genoot van een douche en mijn welverdiende rust!