Categorie: DAGBOEK

Ik heb nog steeds verschrikkelijk veel last van een pijnlijke rug. Ik heb vannacht bitter weinig geslapen omwille van de pijn!

Geen tijd om te jammeren, ik werd immers bij VIGO in Wetteren verwacht die hun nieuwe toonzaal vandaag officieel openden gekoppeld aan een infodag voor therapeuten. Ik werd er zoals altijd met open armen ontvangen en kreeg de eer mijn Londens paralympisch avontuur te mogen delen met de aanwezigen.

Ik zag er ook enkele oude bekenden van in revalidatiecentrum uz Pellenberg. Onder andere zag ik Diane die tijdens mijn lange revalidatie in stond voor het sport. Zij was de dame van in mijn boek die zei: “gij gaat toch niet mee doen zeker, gij breekt alles af!”

Veel tijd om bij te babbelen had ik niet. Ik werd ook nog verwacht in de studio’s van radio MNM. Ook hier werden we weer geweldig onthaald! Ik mocht er mijn favoriete plaat waar een betekenis achter zat aankondigen. Dan kan ik maar op 1 geweldig nummer komen en dat is het liedje “Rood” van Marco Borsato. Ik  vergeet nooit die geweldige dag toen ik hem ontmoette en hij me wist te vertellen dat ik “de trots van Vlaanderen” als doorzetter van het jaar was!

Rood, de kleur van mijn triatlon outfit waarmee ik de IronMan van Hawaii ging doen.

Deze plaat mocht ik door de micro aankondigen. Ik moest mijn lach inhouden omdat het beeld van mijn vinger die tussen de koptelefoon zat weer in me op kwam.

Na mijn radio optreden reden we na deze drukke fijne dag weer naar huis.

Mannekes toch, wat vliegt de tijd toch snel! Het is alweer de laatste dag van de september maand.

Deze ochtend ging ik met gans de familie langs mama’s kant met alle tantes, nonkels, nichten, neven, achternichtjes en achterneefjes ontbijten in het Chocolat moment. Het was geweldig om nog eens met de volledige familiekring tezamen te zijn en dit ter gelegenheid van mijn overwinningen!

Ik was verschrikkelijk moe van alle drukte van afgelopen dagen en dan af en toe er nog een slapeloos nachtje tussen omwille van pijn. Het deed dan ook enorm deugd om tijdens de middag even een uiltje te vangen, ik had immers nog een druk programma!

Omstreeks 13.45u werd ik in de studio’s van VTM verwacht voor op de opnames van “Manneken Paul”.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik met gemengde gevoelen naar de studio vertrok. Paul De Leeuw is nogal een druk persoon bij momenten en was een beetje bang dat hij het in het belachelijke zou trekken.

Bij de mensen van VTM werd ik super vriendelijk onthaald en werd ik naar mijn loge geloodst. Een bordje met mijn naam hing op de deur. Binnen een tafel en een grote spiegel. Op de tafel stond een mand fruit en een mand met snoepgoed. Aan frisdrank kwam ik ook niets te kort. Pure verwennerij!

Na een tijdje bracht iemand me tot bij de dame die voor de schmink in stond. Heel lichtjes werden mijn wangen bepoederd en werd er mascara op mijn wimpers aangebracht. Als finishing puntje nog wat lipgloss op mijn lippen en ons Mie was ready voor de show!

De show die maandag en donderdag op tv zullen komen werden nu opgenomen.
In de studio achter het decor kon ik samen met de andere genodigde gasten op tv de show volgen. Verder ga ik er nog niets over vertellen anders verklap ik alles voor de uitzending nu donderdag avond.

Wie had dat gedacht dat ik de aftrap zou mogen doen in een uitverkocht voetbalstadion? Al enkele dagen zat ik te duppen van hoe ga ik dat klaar spelen? Ik wilde het toch wel op een originele manier doen in plaats van de bal gewoon met mijn hand weg te tikken. Op deze vraag die ik op facebook stelde kreeg ik menige lollige antwoorden. Bijna iedereen was het er mee eens dat Zenn het zou moeten doen.

Dankzij Nike en de mensen van Run To Walk Again kon ik dit mooie moment meemaken. Alvorens de wedstrijd begon kregen wij een aperitief en een lekkere maaltijd aangeboden.
Marc Herremans bezorgde ons een kippenvelmoment bij het horen van zijn mooie motivating speeche. In zijn filmpje kwam ook de IronMan van Hawaii voor. Ik moet eerlijk bekennen dat dit een moeilijk moment was voor mij. Weer kwam er in mijn gedachten op: “waarom mocht ik in godsnaam niet het laatste onderdeel doen?! Waarom is de limiettijd voor validen en minder validen hetzelfde?”
Terwijl de mensen gingen aanschuiven voor een toetje werd ik geroepen om naar het voetbalveld te gaan. Wat een spannend moment!

Alvorens ik het veld op mocht kreeg ik nog wat uitleg en werden er vele foto’s genomen.
De spelers van KRC Genk en KV Mechelen liepen het veld op en schudden elkaar de hand. Er werd een blauwe loper uitgerold waarop ik naar de middenlijn moest bollen waar de bal lag. Ik had als plan ons Zenn erop los te laten maar het beestje was ocharme zo bang en in de war van het hele gebeuren dat ze er heel onwennig bij stond.

Als noodoplossing pakte ik voor de aftrap haar pootje op en tikte ermee tegen de bal, en zo was de aftrap gegeven! Zenn was zo bang van de gillende mensen en hun applaus dat ze me als  het ware met een vaart terug naar de kant trok. Het was eigenlijk wel gemakkelijk 😉 ik hoefde mezelf niet verder te duwen.

Nu kon de spannende match beginnen. Wat een sfeer in het stadion! Op KRC Genk houd men niet alleen rekening met de rolstoelgebruikers maar ook mensen die een visuele handicap hebben! Voor deze mensen hebben ze oortjes wat er uit ziet als een stetoscoop van een arts. Hier kon je de volledige commentaar beluisteren van het verloop van de match tot in de puntjes gegeven door 2 mannen die elkaar aflosten met babbelen. Voor mij met mijn zicht van 20% was het een nieuwe wereld die open ging! De thuisploeg won uiteindelijk met 3-1 en was het groot feest voor de Genk supporters!