VROLIJK KERSTFEEST!

Dit jaar was het voor mij toch wel een bijzondere Kerst! Vanavond zat ik niet aan het Kerst diner bij familie maar wel in het prachtige Felix pakhuis in Antwerpen wat voor deze laatste week voor het nieuwe jaar omgebouwd was tot tv studio voor het programma “De Laatste Week” met Kobe Ilsen als presentator.

In de late namiddag werd ik thuis gelijk een sjieke madam opgepikt en werd naar Antwerpen gebracht. Het is zo eens wat anders! No worry’s!

We werden warm onthaald. Ik werd alvast rondgeleid in de studio en werd geschminkt voor de opnames.

Met honger moesten we al zeker niet op antenne! Er werd ons een overheerlijk Kerstmenu aangeboden om duimen en vingers af te likken!

De opnames zelf, die verliepen zeer vlot, ons Zenn heeft er zelfs gezongen! Zooooo grappig!

Na afloop konden we nog gezellig napraten tot de taxi me weer oppikte om weer huiswaarts te keren.

Kerstsfeer, een zeer gezellige sfeer voor mij! Lichtjes, theelichtjes, … Enkel mijn benen die hun eigen leven leiden waren de spelbreker. Ik had enorm veel last van spasticiteit in de benen en buik dit zijn onwillekeurige spiersamentrekkingen. Het was soms net alsof ik een levende PowerPlate was. Erg vermoeiend!

Kerstmarkt Nike, altijd een leuke sfeer! De manier van werken is gewoonweg prachtig! Elke stand verkoopt iets voor het goede doel. Ook dit jaar stonden de mensen van Canisha er met een stand en gaven regelmatig demonstraties met de hulphondjes. Nike is immers ook zeer fervent bezig met het inzamelen van dopjes van drankflessen ten voordele van de hulphondjes!

In de vroege avond werd ik verwacht in Veerle Laakdal waar ik een lezing deed voor de mensen die interesse hadden voor mijn verhaal.

De zaal was goed gevuld met mensen die zeer aandachtig luisterden. Na mijn verhaal was er de kans om babbeltjes te slaan. De laatste man in de rij zal ik nooit meer vergeten. Ik kon hem eerst moeilijk verstaan, maar dan werd het mij duidelijk dat hij aan de vreselijke ziekte ALS leed. De arme man barstte in tranen uit en ik kon zijn onmacht heel erg begrijpen!

De last aan mijn schouders baatte me toch nog zorgen en was blij met mijn afspraak bij de Fysisch geneesheer! Hij zag meteen dat het aan mijn bicepspezen lag en haalde de injectie naald boven. Ik hoop dat het met deze kleine prikjes snel weer beter gaat.

 

Heb je al ooit eerder gehoord van een meditatie lig concert? Wel, ik heb het vanavond nog eens uitgeprobeerd in Cura bij meter Lieve Bullens!

 

Ik arriveerde totaal uitgeput en plofte me meteen in een comfortabel zeteltje. Door de zalige live meditatie muziek kwam ik meteen tot een zweverige rust. Een nabootsing van een onweer bracht me weer bij positieven en voelde weer energie door mijn lijf stromen. Op den duur begon het onweer geluid me echt te irriteren, maar blijkbaar was dit de bedoeling om erna weer volledig tot rust te komen. Met een rugzak vol goede energie keerde ik weer naar huis.

 

Ik kijk nu al vast uit naar de volgende sessie!

Het was vandaag weer tankdag in uz Gasthuisberg in Leuven. Mijn baclofenpomp moest weer bijgevuld worden. Na al die jaren is het voor mij een routine geworden en noem ik het een tank beurt!

 

Omdat ik nog steeds zoveel last heb van mijn schouders liet ik de neurochirurg het eens bekijken. Eén geluk, het is geen neurologisch probleem!

Man, man, man, ik heb vannacht geen oog dicht gedaan van emotie! Niet te doen!

Toch vond ik het jammer toen ik bij het bladeren in de verschillende kranten zag dat de sportman en sportvrouw van het jaar in het lang en het breed met grote foto in alle kranten vertoond werden en ik als Paralympiër van het jaar ergens in het klein tussen de belofte en coach van het jaar.

 

Eerder toen ik het sportjuweel samen met Hans Van Alphen won stond er ’s anderendaags ook in sommige kranten in het groot: “ Vlaamse reus voor Evi Van Acker, Vlaams Sportjuweel voor Hans Van Alphen” En waar was ik? Mijn naam stond ergens in het klein vermeld in mijn artikel!

Dit brengt ergernis mee!