Categorie: DAGBOEK

Toen ik me vanmorgen wilde herleggen in bed schoot er iets in mijn nek. Ik schreeuwde het uit van de pijn! Ik masseerde mezelf en probeerde wat te stretchen maar niets dat hielp. Het was zo erg dat ik zelfs moeite had om diep te ademen!

Ook al speelde de pijn me serieus parten, ik liet mijn afspraak namiddag bij Vigo gewoon doorgaan. Ik had er al zo lang naar uitgekeken om samen met hen een nieuw stel handschoenen uit te dokteren.

Wim die ik al jaar en dag ken van toen ik net in de rolstoel belandde is het grote brein achter mijn nieuwe handschoenen. Ik doopte hem in der tijd al om tot klus. Ongelofelijk hoe hij van niets tot zo’n prachtig resultaat kwam! Er is nu één test handschoen klaar die ik spoedig tijdens een training zal uitproberen. Later zal deze afgewerkt worden en zal de linker handschoen ook gemaakt worden! Ik ben benieuwd, het is alleszins al veel comfortabeler om te dragen dan diegene ik had!

Zenn die vond het maar saai en viel haast in slaap op mijn schoot. Ook Luc (Loekpictures) kwam een kijkje nemen om een paar mooie foto’s te shooten.

   

Ik voelde me eigenlijk slecht en had redelijk wat pijn maar als genodigde op het sportgala in Lier mocht ik deze sportshow niet missen. Vele bewondering waardige kampioenen werden gehuldigd op het podium. Ik kreeg de eer als Diestse de trofee sport figuur van het jaar stad Lier in ontvangst te mogen nemen! Bedankt AC Lyra!

 

Vanmorgen kreeg ik het goede nieuws dat ik me in de toekomst me totaal geen zorgen meer hoef te maken over gezonde voeding nu tijdens mijn opbouw in de sport!

Starmeals zal mij vanaf nu wekelijks voorzien van uiterst gezonde salades en pastas! Voor mij een geschenk uit de hemel aangezien ik zelf niet meer kan koken!

Een stralende zon in de lucht, de max om een duurtraining te doen op de baan!

Ik kleedde me goed warm aan tegen de verraderlijke koude en propte de oortjes van mijn Ipod in mijn oren. Ik had er zo’n zin in dat ik meteen met de muziek begon mee te zingen (ik hoop dat ik niet te veel mensen een trauma bezorgd heb!)

Mijn banden pompte ik voor vertrek nog eens goed hard op. Ons Zenn stond alweer te kwispelen aan de deur maar moest haar deze keer teleur stellen. Aangezien ik van plan was op de openbare weg te trainen liet ik mijn kleine pruts liever thuis. Met zo van die Droopy oogjes keek ze me aan toen ik de deur voor haar neus sloot.

Deze keer liet ik me niet vangen en deed voor mijn eigen veiligheid een helm aan. Ik ben mijn val van 2 weken geleden nog niet vergeten en dat merkte ik tijdens mijn training ook. Angstig reed ik op het fietspad en zei op een gegeven moment tegen mezelf: “fuck you verkeersregels, ik rij op de baan!” Vanaf dat moment ben ik pas echt terug voluit beginnen gaan te rijden en ging het “patat” goed!

Via Zichem reed ik naar Averbode en reed zo door de prachtige natuur langs de vijvers van Averbode. Regelmatig liet ik een zuchtje van geluk! Ik genoot er zo van en reed verder en verder, maar de weg huiswaarts was een ander paar mouwen, er was immers een stevige tegenwind. Nog liever doodvallen dan opgeven, ik klopte tegen mijn wielen alsof mijn leven er vanaf hing. Na 22km bollen kwam ons Mie moe thuis.

Het is altijd leuk thuis komen met een over blijde Zenn die me staat op te wachten. Als ik binnen kom raapt ze alles op wat ze maar tegen komt uit blijdschap.

Ik had echt de klop van een hamer bij wijze van spreken en genoot dan ook dubbel en dik van een warme douche.

Na de douche nam ik samen met Zenn weer een welverdiende siesta op de zetel!