Dinsdag 5 maart 2013

Ik heb weer heerlijk geslapen in mijn waterbeddeke op de rode kamer van Les Barreaux. Eerst was het weer mijn armen uit de slaaptoestand brengen, wat een onaangenaam gevoel! Na een deugddoende warme douche konden we genieten van alweer een heerlijk ontbijt met het home made brood van Carlo. Koffertjes pakken en we waren klaar voor de lange rit richting België. Deze keer geen zwarte BMW met Luxemburgse nummerplaats die ons aanreed maar nu zagen we verderop een rookpluim. Ik had geen idee waar het vandaan kwam tot we de rookpluim naderden. Een wagen aan de andere kant van de autosnelweg was volledig aan het uitbranden. Van de wagen schoot niet veel meer over in die vuurzee. De dame die er inzat was gelukkig ongedeerd. Ze stond verderop machteloos toe te kijken. De brandweer stond in de file! ’s Avonds arriveerden we na de lange rit weer in thuishaven Diest.

Maandag 4 maart 2013

Mmmmmmmmm, wat heb heerlijk geslapen in mijn Frans beddeke! Alleen vervelend en een beetje pijnlijk als je wakker wordt met 2 verlamde armen en als die weer tot leven komen!

De zon scheen heerlijk, een mens krijgt er meteen positieve energie van! Na het ontbijt gingen we op trot en reden we langs de kleine wegjes in het midden van de Franse natuur.

In het grootwarenhuis deden we onze aankopen voor vanavond. In Les Barreaux was Carlo aan het werk in zijn toekomstige huisje tegenover de hoeve. Hij gaf ons een rondeleiding in hun fantastisch nieuw stulpje met oneindig mooi en ver zicht! Ik was meteen verkocht! Het was heerlijk warm in de zon. Ons Mie besloot dan meteen ook om te genieten van een siesta op terras. Mannekes, zalig jongens die zon op mijn smoel en het zicht op de rustgevende tipi op de achtergrond. Het was zo warm dat ik meer en meer kledij uitspeelde, op den duur zat ik nog in mijn topje. Bij het vallen van de avond werd het frisser en besloten we binnen te zitten. Rita masseerde mijn pijnlijke nek en rug wat een beetje verlichtte. Rita en ik sneden de frietjes voor het avondmaal. Het menu: als aperitief een dafalganneke (champagje) een geitenkaasje vers van de plaatselijke geitenboer met salade en als hoofdgerecht Faux filet met verse gebakken champignons en zelf gesneden frietjes met echte Franse lekkere rode wijn. Mmmmmmmmmmmmmmm om duimen en vingers af te likken! Na al dat lekkere eten en drinken en gezellige babbeltjes werden mijn oogskes kleiner en kleiner en werd het tijd om naar dromenland te gaan!

Bij het naar buiten rollen maakte Carlo ons attent op de indrukwekkende sterrenhemel. Waaaaaaw, zo mooi! Je kon gewoon duidelijk de kleine beer zien! Miljoenen sterren fonkelden in de lucht!

Zondag 3 maart 2013

Vanmorgen liep om half vijf de wekker af. Ik kleedde me om en maakte me klaar voor vertrek.

Onderweg in een tunnel in Luik rond 06.00u hadden we even de schrik van ons leven! Plots een knal! Een zwarte BMW met Luxemburgse nummerplaat reed tegen onze wagen en zoefde er als een gek vandoor. Onze euforie maakte even plaats door een krop in de keel. Chauffeur Lief had een super reactie. Voor hetzelfde geld verloor ze de controle over het stuur, maar dat deed ze niet en kwamen we er heelhuids door! Op de parking verderop konden we zien dat de pinker weg was en de hele linker flank van de wagen over de hele lijn van voor tot achter bekrast was.

In Luxemburg lag er nog redelijk wat sneeuw, maar naar mate we Frankrijk binnen reden steeg de temperatuur zienderogen en kwam de zon erdoor, zaaaaaaaaaaaaaaalig!

In de verte zag ik de Les Barreaux hoeve en alle mooie herinneringen kwamen naar boven!

We werden super ontvangen door Carlo, Rita en de drie hondjes.

Het was even op adem komen en kon ik mezelf weer installeren op mijn vertrouwde rode kamer.

 

Een aperitief met een lekker dafalganneke (champagne) was heerlijk! Na het avondmaal kregen we nog bezoek van Patrick en zijn nicht Ivonne. We konden de herinneringen weer boven halen toen ik op zijn domein op de visvijver een dikke snoek ving in het roeibootje. Zalig!

De lange reis was toch wel in mijn kleren gekropen en was moe en kroop mijn beddeke in.

 

Zaterdag 2 maart 2013

Mijn dag begon met een training op de piste van Breda onder leiding van Ineke. Ik had er plezier in en het verliep vlot!

Na de training reed ik rechtstreeks met papa richting Zemst waar het vandaag officiële opening van geïntegreerd kinderdagverblijf Villa Clemantina. Als meter van dit fantastisch project werd ik meteen ontvangen met een grote bokaal

Het was super de vaste kern van Villa Clemantina weer te zien en weer nieuwe mensen te leren kennen.

Na interviews met de plaatselijke pers gingen we naar de tent waar alle gasten zaten. Zo hartverwarmend als je ziet dat er ongeveer 500 mensen in de tent aandachtig zaten te luisteren.

Men had gigantische oprij goten voorzien om het podium op te rijden voorzien. Allemaal mooie speeches van oa ouders, de harde kern, minister Jo van Deurzen. Door drie knappe mannen werd ik de steile oprij goten opgeduwd en mocht ik mijn zegje doen.

Toen men mij vroeg of ik hier meter wilde zijn heb ik geen seconde getwijfeld. Met mijn diploma van kinderverzorgster op zak kan ik mijn hartje ophalen tussen die kleine hartediefjes. Ook het feit dat ik zelf ijver voor een gelijkheid voor mensen met en zonder handicap. Dit geïntegreerd kinderdagverblijf is dan ook een fantastisch project waar ik niet 100 maar 200% achter sta! Kinderen met en zonder beperking helpen mekaar, dat kon ik bij mijn vorige bezoek al ondervinden.

Op het einde van de speeches werd er officieel het lint doorgeknipt!

Nu kon het feestelijke gebeuren beginnen. Allerlei hapjes en drankjes werden aangeboden. Wat een fantastisch team van vrijwilligers!

 

Donderdag 28 februari 2013

Vanaf nu zal ik dankzij Dexterssport ook bij bar slechte weersomstandigheden kunnen trainen. Ik mocht vandaag mijn rollen om op te wheelen vandaag bij hen gaan oppikken. Een fantastische uitvinding!

Bij het uittesten van de rollen kon Zenn het weer niet laten om carwash te spelen.

 

Dinsdag 26 februari 2013

Vanmorgen werd mijn eerste rantsoen Starmeal gebracht. Jongens toch, net de Sint die langs kwam! Super lekker en mega gezond, wat wil je nog meer!

Ik kan er niet aan doen maar ik geniet toch nog steeds het meest van mijn trainingen gewoon op de weg in de natuur!