Auteur: Wielemie

Na het ontbijt reden coach Jo en ik naar de oefenpiste waar ik nog wat kon trainen. Ik kroop in mijn wheeler en begon in te rijden. Het was onmogelijk mijn wheeler af te stellen op de bochten en dacht dat het aan mijn wheeler lag. In eerste instantie dachten we dat het aan het nieuwe voorwieltje lag en Jo reed speciaal terug naar het hotel om mijn reserve wieltje te gaan halen. De moed zakte me even in de schoenen en was het goede gevoel even ver te bespeuren.

Jo was snel terug met het andere wieltje en deden net zoals in de pits van F1 wagens een wiel wissel. Het duurde misschien wel wat langer 😉

Ik wrong mezelf weer in het smalle zitje van mijn wheeler en vertrok in hoop van zegen dat t nu wel in orde was, maar helaas pindakaas van hetzelfde laken een broek. Een atleet uit Ijsland was ook aan het wheelen en vroeg of hij ook problemen had met de afstelling van de wheeler. Hij had met hetzelfde probleem te kampen. Bij deze wist ik dat het niet aan mijn wheeler maar aan de piste lag!

Van hieruit reden we naar de wedstrijd stadion waar we de sfeer van officièle sprint nummers al konden meepikken. Knap om de lopers van de 200m uit de startblokken zien gaan op weg naar de beste positie naar de eindmeet.

In gedachten deed ik de hele startprocedure mee en voelde ik mijn hart sneller slaan.

Voor het middagmaal werden we voor het eerst met een glimlach bediend wat een veel aangenamer gevoel geeft.

Tussen 13u en 14u kregen de wheelers de kans om op de wedstrijd piste te bollen. Iedereen was duidelijk in de mood! Er waren heel wat wheelers druk bezig met hun training en het afstellen van hun wheeler.

Hier kon ik mijn racemachien gelukkig wel correct afstellen op de bochten oef!!!!!! Wat een opluchting!

Ik kon er niet genoeg van krijgen en bleef rondjes rijden.

Met een super goed gevoel keerden we terug naar het hotel waar ik kon genieten van een deugddoende douche een heerlijke massage van kiné Rudi!

Ik heb alweer heerlijk geslapen tussen mijn D!nasleep kussentjes, echt wel de maxx hoor!

Na het ontbijt besloten we naar de oefenpiste te gaan daar we vandaag niet op de officiële piste mochten. Man, man, man, regenen dat het deed, mijn zin was meteen over! Je zag er ook geen enkele wheeler zijn training doen. Ik had geen zin om risico’s te nemen voor een verkoudheid of doorslippen met de armen en besloot weer terug te keren naar het hotel om er weer mijn rust te nemen en plofte weer languit op bed.

Op de middag zag ik mijn ouders die op doorreis waren richting Marseille, ze waren zo lief om nog wat spulletjes van België meet e brengen.

Ondertussen zagen we scheel van honger en reden we naar de tent op het domein van het wk en waren we al voorbereid op het strenge toezicht dat we slecht 1 stuk van elk op de plateau zouden nemen, echt een gevangenis gevoel! Ik kan het je verzekeren, een topatleet van zwaar kaliber gaat hier met honger naar buiten!

Geregeld waren de ogen op onze plateau gericht, jongens toch! Na het middagmaal brachten we nog enkele dingen in orde. Het was ondertussen gelukkig opgehouden met regenen. Zodra mijn eten wat gezakt was waagde ik me aan een kleine training op een nabije oefenpiste die speciaal aangelegd is om op te warmen. Het gevoel zat goed, ik voel me sterk, ik ben er klaar voor!

Men is hier al in volle voorbereiding naar de openingsceremonie voor morgen. Helicopters vliegen af en aan en landen naast de piste. Net een plaatselijke windhoos.

In het grootwarenhuis op onze terugweg naar het hotel werd ik weer haast buiten gezet omdat ik Zenn mee naar binnen genomen had. Ik heb het meerdere keren moeten uitleggen met handen en voeten dat Zenn een hulphond is en niet geweigerd mag worden.

Ik genoot van een douche en mijn welverdiende rust!

Na het ontbijt gingen Jo en ik op ontdekking in het stadion waar de wedstrijden zullen doorgaan. Ik kroop in mijn wheeler en stelde hem zo goed mogelijk af. Het gevoel zat goed en het was heerlijk om te bollen in de zon.

Ondertussen was het al middagmaal begaven we ons naar de grote dining tent waar alle atleten van over de hele wereld kwamen lunchen.

Ik ergerde me dood aan de organisatie. We werden zoals kleine kinderen behandeld en gecontroleerd of we maar 1 starter, 1 hoofdschotel en 1 dessert op onze plateau namen. Ook terug gaan naar het buffet als je iets vergeten was mocht niet. Man, man, man, wat een ellende, hier gaan veel mensen met honger van tafel!

Namiddag plofte ik me op mijn bed voor de welverdiende rust.

Man, man, man, ik heb geslapen al een roosje! Ik ben content dat ik de kussens van mijn gloednieuwe D!nasleep mee tot hier gebracht heb. Ik lig zoveel comfortabeler in mijn bed. Eigenlijk is di teen must voor iedereen! Slaap is het allerbelangrijkste!

Na het ontbijt gingen Jo en ik met het busje naar de piste waar het wk zal plaatsvinden. Een enorm grote ruimte helemaal afgezonderd voor deze grote wedstrijd. Er bolde al heel wat rollend volk uit verschillende landen van de hele wereld rond. Nieuwe gezichten maar ook oude bekenden van in Londen.

We werden naar een ander hotel gebracht om het papierwerk in orde te brengen. Het Belgisch volkslied werd ter controle nog eens afgespeeld op de computer, grappig!

Een hele groep Columbianen zat wat te sukkelen met hun papierwerk. Gelukkig weet Jo goed van wanten en ging het bij ons stukken vlotter!

We werden met het busje weer afgezet in ons hotel, voor het middagmaal moesten we weer op de atletiekpiste zijn. We waren al een tijdje aan het wachten op een volgend busje tot we te horen kregen dat de busjes tussen 12.00 en 15.00u niet reden. Tja, ons buikske begon al stilaan te knorren en reden er zelf heen met de wagen.

Een hele organisatie van catering voor alle atleten en iedereen in functie van het wk!

Ik was zodanig moe dat we besloten van niet te trainen en keerden terug naar het hotel waar ik genoot van een schoonheidsslaapje.

Vanmorgen vertrokken coach Jo en ik met een bomvol geladen Hyundai richting Lyon voor het wk.

Het was een lange rit dat we voor de boeg hadden maar al bij al ging het super vlot en arriveerden we rond 19.00u in ons hotel waar ik na het avondmaal doodmoe op het bed plofte!