Maand: december 2013

Mmmmmm zo heerlijk de zon op je smoel! Deze voormiddag genoot ik van 100m platliggen op mijn zonnebed op mijn terras mmmm

Till hielp me met de Kerst fotoshoot aan het zwembad, echt grappig met de Kerstman en al

Eigenlijk ben ik hier helemaal niet in de Kerst stemming en het is al helemaal grappig als het lied “ I am dreaming of a white Christmas” gespeeld wordt!

Ik twijfelde heel erg om al dan niet te gaan zwemmen maar heb het toch maar rustig aan gehouden, een wandeling met Zenn kon ik wel niet laten liggen!

Juan nam mijn schouder nog eens goed onder handen en manipuleerde mijn geblokkeerde wervels

 

Wat een schitterende dag! Vanmorgen toen ik de gordijnen open trok van mijn bungalow straalde de zon al. Zaaaaaalig!

Na het ontbijt plofte ik me gretig neer op het ligbed in de zon op het terras, mmmmmm, ik geniet er nog van na!

Op de middag pikte Till een Duitse triatleet me met wheeler en al op en reden samen met de wagen richting Orzola. We hadden een leuke babbel en genoten terwijl van de wondermooie zichten!

Op een berg parkeerde hij de wagen en van hier af aan kon ik beginnen aan mijn training. Kilometers ver echte “vlam” beton 😉 We vertrokken met wind op kop maar kon toch een aardige 23km/u aanhouden. Ik waande me weer in Hawaii waar ik deelnam aan de Iron Man in 2007. Het uitzicht was een beetje vergelijkbaar, adem benemend gewoon!

Ik reed tegen een goed tempo de heuvels op maar down hill was bangelijk! Ik haalde een topsnelheid van 40km/u! Ik voelde me al the queen of the world!

Ik kon mijn sprintspeed op deze manier goed trainen, het gaf een ongelofelijk zalig gevoel, ook het gevoel van: “yes, I am back” Wielemie krijgen ze zo snel niet klein!

Mijn T-shirts beginnen stilletjes aan weer te spannen aan de schouders, oh yeah the muscules from Diest are back!

Ik ben Till zo enorm dankbaar om me mee op trot te nemen voor deze wonderbaarlijke 21km!

Toen we terug in casa Sands Beach arriveerde was het ondertussen al half drie gepasseerd en mijn ontbijt was al lang verteerd. In de Mai Tai bar werd ik weer super in de watten gelegd met de especial menu de Raoul!

Als mijn buikje rond en gezond was kon ik eindelijk genieten van een deugddoende douche en een welverdiende siesta!

Vanavond is het sportgala waar de beste sportman en vrouw en paralimpiër van het jaar verkozen worden. Ik wens alle genomineerden heel veel success. Voor mezelf heb ik het bangelijkste jaar vol overwinningen achter de rug. Niet alleen mijn 2 officieele en 1 officieuze wereldrecords maar vooral mijn come back gevecht wat wonderbaarlijk goed lukt!

 

Kan je je het voorstellen? 13 December verliet ik het hospitaal en heb nu op een week tijd al een dikke vette 124 km in de armen en niet tegen een slacken tempo! Ben fier op mezelf wat ik met mijn doorzettingsvermogen bereikt heb!

 

 

Met kleine oogjes ging ik vanmorgen naar het ontbijt. Ik genoot zo hard van het personeelsfeest gisteren avond dat ik pas rond 3u in de ochtend in bed plofte.

De voormiddag deed ik dan ook lekker niets! Ik installeerde me op het ligbed op mijn terras in de zon en genoot voor 2!

Tegen de middag schoot ik in actie. Ik trok mijn sportkledij aan en smeerde een dikke lag zonnecrème. Aan de receptie wrong ik mezelf weer in het smalle zitje van mijn wheeler, zette mijn muziek op de oren en trok erop uit.

Mannekes wat was het weer genieten geblazen met de heerlijke zon op mijn smoel! De wind blies krachtig, ik werd soms zelfs door de wind aan de kant gesleurd. Hier in Costa Teguise zijn er heel wat meer beklimmingen te doen dan in Puerto del Carmen. Al seen kleine muis kroop ik naar boven om erna al seen bolide naar beneden te vlammen tegen 35km/u welliswaar met een klein hartje. Met een wheeler gooi je niet zomaar simpelweg om zoals een fiets als er je iets onverwachts op de weg komt te staan en plots remmen is ook al geen optie. Sinds het ongeval op het wk moet ik toch wel eerlijk bekennen dat ik meer dan ooit op mijn hoede ben om niet om te kiepen de schrik zit er soms wel in als ik onverwachts oneffen wegdek tegen kom of als er touristen of auto’s vlak voor mijn neus ingereden komen.

Terug richting hotel rijden was niet gemakkelijk met die serieuze wind op kop. Met al die bergen en wind heb ik al heel wat krachttraining achter de rug. Het verschil van spiermassa tussen linker en rechter arm wordt miniem!

Moe maar tevreden kwam ik weer in Sands Beach aan en friste me wat op om erna in de Mai Tai bar mijn maagske te vullen met de overheerlijke maaltijd met liefde gemaakt door Raoul. Dat kan je zelfs heel goed aan de koffie zien.

 

Ons Zenn dacht die dacht bij zichzelf: “ik ga pootje baden” in de letterlijke zin dan 😉 zooooo grappig om haar bezig te zien!

Na mijn welverdiende rust ging ik nog op pad met Zenn voor een wandeling van 5 km.

 

 

Vandaag nam ik afscheid van Nautilus en had heel wat inpak werk. ‘s Middags werd ik uitgenodigd bij mijn Duitse buren om samen met hen te lunchen buiten op terras. Ze hadden er echt werk van gemaakt en het was super gezellig!

Ik kon het niet laten om toch nog eens laatste training te doen langs de kust. Het was weer zalig genieten!

Philippe van Sadiv Lanzarote kwam me oppikken met zijn aangepaste camionette en wuifde ik mijn Nautilus vrienden uit en reden we richting Sands Beach in Costa Teguise

In het hotel stond een plakaat met mijn foto en er stond “Welcome back home Marieke” Ik kreeg kippenvel over heel mijn lijf en zo voelde het ook echt aan! Het is altijd een beetje “thuis” komen!

Ik kroop vroeg mijn bedje in, ik was dood op.