Wat een schitterende dag! Vanmorgen toen ik de gordijnen open trok van mijn bungalow straalde de zon al. Zaaaaaalig!
Na het ontbijt plofte ik me gretig neer op het ligbed in de zon op het terras, mmmmmm, ik geniet er nog van na!
Op de middag pikte Till een Duitse triatleet me met wheeler en al op en reden samen met de wagen richting Orzola. We hadden een leuke babbel en genoten terwijl van de wondermooie zichten!
Op een berg parkeerde hij de wagen en van hier af aan kon ik beginnen aan mijn training. Kilometers ver echte “vlam” beton 😉 We vertrokken met wind op kop maar kon toch een aardige 23km/u aanhouden. Ik waande me weer in Hawaii waar ik deelnam aan de Iron Man in 2007. Het uitzicht was een beetje vergelijkbaar, adem benemend gewoon!
Ik reed tegen een goed tempo de heuvels op maar down hill was bangelijk! Ik haalde een topsnelheid van 40km/u! Ik voelde me al the queen of the world!
Ik kon mijn sprintspeed op deze manier goed trainen, het gaf een ongelofelijk zalig gevoel, ook het gevoel van: “yes, I am back” Wielemie krijgen ze zo snel niet klein!
Mijn T-shirts beginnen stilletjes aan weer te spannen aan de schouders, oh yeah the muscules from Diest are back!
Ik ben Till zo enorm dankbaar om me mee op trot te nemen voor deze wonderbaarlijke 21km!
Toen we terug in casa Sands Beach arriveerde was het ondertussen al half drie gepasseerd en mijn ontbijt was al lang verteerd. In de Mai Tai bar werd ik weer super in de watten gelegd met de especial menu de Raoul!
Als mijn buikje rond en gezond was kon ik eindelijk genieten van een deugddoende douche en een welverdiende siesta!
Vanavond is het sportgala waar de beste sportman en vrouw en paralimpiër van het jaar verkozen worden. Ik wens alle genomineerden heel veel success. Voor mezelf heb ik het bangelijkste jaar vol overwinningen achter de rug. Niet alleen mijn 2 officieele en 1 officieuze wereldrecords maar vooral mijn come back gevecht wat wonderbaarlijk goed lukt!
Kan je je het voorstellen? 13 December verliet ik het hospitaal en heb nu op een week tijd al een dikke vette 124 km in de armen en niet tegen een slacken tempo! Ben fier op mezelf wat ik met mijn doorzettingsvermogen bereikt heb!