Mijn dag begon met een deugddoende kiné behandeling! Nadat Christina me goed onder handen genomen had genoot ik van mijn ontbijt, erna maakte ik me klaar voor mijn training.
Ik wrong mezelf in het smalle zitje van mijn wheeler en ging op avontuur. Man, man, man, het meest angstaanjagende gedurende een training zijn van die toeristen die niet nadenken en gewoon doen! Zo had ik tijdens mijn rit vandaag even de schrik van mijn leven toen de dame die ik net aan het voorbij steken was en al verwittigd had naar mijn kant uitweek. Ik kon niet meer stoppen en reed over haar voeten. Kwaad dat ze was! Niet gewoon!
Ik voelde me zo happy dat ik met een big smile en al zingend langs de kust op reed.
Het is zalig om de vliegtuigen van zo kortbij te zien landen en opstijgen. Het is een attraktie op zich!
Ik waagde me zelfs aan een sprintje naast een vliegtuig dat zich gereed maakte om op te stijgen. Waaaaaaaah, wat een kippenvel moment! Onmogelijk om het bij te houden, hij ging de lucht in, de rotzak 😉
Met een dikke vette 20km in de armen kwam ik weer thuis in mijn Nautilus stekje waar Marcella weer druk in de weer was om ons middagmaal voor te bereiden. Wat een schatje!
Mijn laatste avond in Nautilus tevens ook de laatste avond in Lanzarote voor kunstenares Ainara die uitgenodigd werd om een kunstwerk te maken in Nautilus perfect om met zijn allen nog eens samen op pad te gaan!
We genoten van de mooie zichten van de langzaam ondergaande zon en hadden pure fun!
Aan het restaurant waar we stonden toe te kijken naarhet mooie zicht stond een bed, zalig gewoon! Wij met zijn drietjes erin, en maar lachen!
We aten en drunken gezellig iets samen en heb er zelfs nog even gedanst met een dansleraar 😉
Doodmoe keerden we weer terug naar casa Nautilus.