Met kleine oogjes ging ik vanmorgen naar het ontbijt. Ik genoot zo hard van het personeelsfeest gisteren avond dat ik pas rond 3u in de ochtend in bed plofte.
De voormiddag deed ik dan ook lekker niets! Ik installeerde me op het ligbed op mijn terras in de zon en genoot voor 2!
Tegen de middag schoot ik in actie. Ik trok mijn sportkledij aan en smeerde een dikke lag zonnecrème. Aan de receptie wrong ik mezelf weer in het smalle zitje van mijn wheeler, zette mijn muziek op de oren en trok erop uit.
Mannekes wat was het weer genieten geblazen met de heerlijke zon op mijn smoel! De wind blies krachtig, ik werd soms zelfs door de wind aan de kant gesleurd. Hier in Costa Teguise zijn er heel wat meer beklimmingen te doen dan in Puerto del Carmen. Al seen kleine muis kroop ik naar boven om erna al seen bolide naar beneden te vlammen tegen 35km/u welliswaar met een klein hartje. Met een wheeler gooi je niet zomaar simpelweg om zoals een fiets als er je iets onverwachts op de weg komt te staan en plots remmen is ook al geen optie. Sinds het ongeval op het wk moet ik toch wel eerlijk bekennen dat ik meer dan ooit op mijn hoede ben om niet om te kiepen de schrik zit er soms wel in als ik onverwachts oneffen wegdek tegen kom of als er touristen of auto’s vlak voor mijn neus ingereden komen.
Terug richting hotel rijden was niet gemakkelijk met die serieuze wind op kop. Met al die bergen en wind heb ik al heel wat krachttraining achter de rug. Het verschil van spiermassa tussen linker en rechter arm wordt miniem!
Moe maar tevreden kwam ik weer in Sands Beach aan en friste me wat op om erna in de Mai Tai bar mijn maagske te vullen met de overheerlijke maaltijd met liefde gemaakt door Raoul. Dat kan je zelfs heel goed aan de koffie zien.
Ons Zenn dacht die dacht bij zichzelf: “ik ga pootje baden” in de letterlijke zin dan 😉 zooooo grappig om haar bezig te zien!
Na mijn welverdiende rust ging ik nog op pad met Zenn voor een wandeling van 5 km.
