Ik heb vannacht nog eens goed kunnen slapen! Omstreeks 8u in de ochtend belde ik de ADL assistent op om me te helpen wassen en aankleden. Tijdens het wassen bleek dat mijn ogen helemaal wegdraaiden en in een mega diepe slaap viel. Ik was met geen stokken meer wakker te krijgen werd me achteraf gezegd. Ze hebben op me geroepen, in hun handen geklapt, een pijnprikkel gegeven maar de dees hier moovde niets meer zelfs als de ochtend verpleegkundige aanbelde en me verzorgde, daar weet ik ook niets meer van. Om half 10 schrok ik wakker door bel en was heel even de kluts kwijt! “Wat moet ik doen? Waarom lig ik nog in bed wat is er gebeurt?” Echt heel raar! Het waren Eddy en Liliane die me kwamen oppikken om naar de training te gaan. Ik was nog nooit zo snel aangekleed als vandaag en reden we rechtstreeks naar de piste in Kessello waar ik slechts een kwartiertje te laat arriveerde. Wat het verhaal nog miraculeuzer maakt dat ik ondanks deze bijzonder rare ochtend een mega goede training met coach Rudi heb kunnen verwezenlijken wat een goed gevoel gaf natuurlijk! No mather what happens, believe you can!
10 mei 1979 – 22 oktober 2019