Vanmorgen verzamelden alle paralympische atleten en hun coaches aan het koning Boudewijn stadion.

Met aangepaste bussen reden we naar het Koninklijk paleis. Het was een hele organisatie met alle rolstoelgebruikers op de bus. Toch wel knap hoe alles tegenwoordig aangepast is! Er waren een heel deel zetels uit de bus verwijderd waar rolstoelgebruikers konden plaats nemen. Stuk voor stuk werden we met de lift naar boven gehesen en mochten we plaats nemen. Een man plaatste een staaf achter elke rolstoel waar we aanvast gemaakt werden. De rolstoelen konden geen vin meer verroeren. Knappe uitvinding!

We reden met de bussen richting paleis waar we in een grote mooie zaal ontvangen werden met een lekker glas dafalgan (champagne), het begon dus al goed ;-).

Meteen werd ons alweer het protocol uitgelegd voor als de Koninklijke familie kwam. De medaille winnaars van de olympische spelen en Paralympics werden gescheiden van de andere atleten, pers moest volgens het protocol op een bepaalde afstand gaan staan.

Koning Albert en koningin Paola waren de eersten die stuk per stuk met elke atleet een babbeltje kwamen slaan. Heel geïnteresseerd nam de koning mijn medailles die rond mijn nek hingen in de hand en vroeg met welke sport discipline ik deze gehaald had.

Prinses Mathilde gevolgd door prins Filip was het volgende koninklijk echtpaar dat handjes kwam schudden. Prinses Mathilde toonde erg haar interesse en bewondering. Ze vertelde me dat ze krantenartikels gelezen had en deze had getoond aan haar kinderen.

Prinses Astrid en Prins Lorenz was het laatste prinselijke paar dat samen met minister Dirupo ons kwam feliciteren. Met hen had ik net zoals bij  hun bezoek in Londen een fijn gesprek. Het grappige was dat prins Lorenz mijn Nike + horloge opmerkte en meteen zei: die horloges zijn goed he, veel beter dan die van Garmin!

We praatten nog wat na met een hapje en een drankje en reden met de bussen terug richting BOIC. Hier namen de meeste atleten afscheid van mekaar en gingen weer naar huis, behalve de medaille winnaars. Wij gingen vanavond nog naar een gala diner CAP48 georganiseerd door RTBF. In afwachting tot de avond bleven we op het BOIC.

Tegen de avond reden we met de wagen naar Chateau Du Lac in Wallonie.
In die mooie kasteel vond het poepchique gala plaats. Aan mooi gedekte ronde tafels mochten we plaats nemen. Ik vond het leuk dat meter Lieve Bullens die vanavond mijn partner was, ook net gearriveerd was.

Een hoogstaande culinaire avond met enkele schitterende optredens in goed gezelschap, wat wil je nog meer? Deze avond werd ook gekoppeld aan het goede doel, fantastisch he!
Een lied dat normaal gebracht wordt door een vijf koppig koor, nu gebracht door 1 man, zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig! Doe het maar eens na! Er stonden 5 micro’s, aan elke micro toverde hij een andere stem naar boven.

Het diner dat we kregen smaakte alsof er een engeltje op je tong kwam plassen, zo verrukkelijk lekker! Man, man, het water loopt me alweer in de mond als ik er nog maar over spreek!
Het was een fantastische avond waar ik met een grote glimlach op het gezicht naar terug kijk!