Ik ben blijkbaar helemaal uitgeziekt gisteren. Vanmorgen voelde ik me al een heel ander mens toen de verpleegkundige binnenkwam. Na het ontbijt reden we richting atletiekpiste in Diest waar coach Jo me al stond op te wachten. Mooi weer, en ik voelde me redelijk goed. De training verliep heel vlot wat een goed gevoel was. De fotograaf van Knack weekend leefde zich uit met zijn fototoestel tijdens mijn training en de reporter van Humo keek geïnteresseerd toe hoe ik dubbel geplooid in mijn wheeler het beste van mezelf gaf. Na de training nog enkele foto’s getrokken en een interview voor het magazine Humo en Peggy bracht met rechtstreeks naar de bureau van het Wit/Geel kruis waar ik voor een tweede maal langs de ingeplante port-a-cath een Baxter met magnesium toegediend kreeg. Het is toch stukken makkelijker dan voordien een ader zoeken om te prikken. Toch blijft het steeds een akelig gevoel als de naald ingebracht wordt. Een venijnige steek en erna als het uitgetrokken wordt moet ik steeds weer denken aan een stop die je uit een volle Pompbak trekt. Toch ben ik blij dat de port-a-cath er in zit! Gedaan met soms 8 x te moeten prikken om dan misschien nog niet in de juiste ader te kunnen prikken en tijdens de trainingen heb ik er geen last van wat ook een super pluspunt is. Nadat het infuus was ingelopen werd ik plots lijkbleek en voelde ik me rotslecht en moest plots braken ik raakte maar net op tijd bij het toilet om te braken. Toen we thuis kwamen ben ik op de zetel in een diepe slaap gevallen en kwam de koorts weer wat opzetten en voelde ik me alles behalve goed. Ik ben in de zetel in slaap gevallen wat wel deug deed.
10 mei 1979 – 22 oktober 2019