Ik deed vannacht haast geen oog toe! Constant zag ik het vieze beeld weer voor me dat met vastgeketende handen en voeten aan de bedsponden en de intubatie buis in mijn keel op spoed in Gasthuisberg lag. Toen ik eindelijk in slaap dommelde werd ik wat later gewekt door Bieke de verpleegster van de nacht die zei dat ik in mijn nachtmerrie luidop aan het roepen was daar gingen mijn 2 uurtjes slaap en was ik voor de rest van de dag weer zo moe als een konijn. Diarree met de vleet honger had ik vandaag niet het trauma ligt me zwaar op de maag! Mijn babbel met Carine de psychologe deed deugd en ze verstond mijn gevoelens en visie. Omstreeks 15u werd ik door de pendel opgepikt om richting uz Gasthuisberg te rijden. Ik kon tijdens de rit mijn tranen met moeite bedwingen alles deed me alweer herinneren aan die heuse horror toestanden van dinsdag nacht! Onderweg maakten we een tussenstop in het St. Pieter ziekenhuis om er een oudere dame op te pikken die ook naar ghb moest. Half verstaanbaar zei ze dat ze vijf tanden had laten trekken. Toen we arriveerden in Gasthuisberg liet ze haar tanden toch wel niet op de grond vallen zeker! De chauffeur raapte met zorg de tanden weer op en gaf ze weer aan de dame. Langs de ene kant dacht ik “jakkes”! Maar langs de andere kant had ik echt moeite om mijn lach in te houden.
Ik werd mega vriendelijk onthaald op mijn nieuwe afdeling in het ziekenhuis waar ik komende dagen zal doorbrengen. Ik kreeg een mooie grote kamer toegewezen met een mooi uitzicht!
Ik herkende nog een paar mensen van toen ik hier de vorige keer lag. Liesbet de hoofdverpleegkundige van de dienst hiernaast en tevens een goede vriendin kwam even langs en hadden een leuke babbel! Alvast een goed begin voor mijn nieuwe stekje voor de komende dagen!