DAGBOEK

Amai ik was nog moe vanochtend toen ik moest opstaan. Ik had immers een afspraak bij prof Nuttin om 9 u. Ik voelde me weer rot slecht.

Ondanks de rotslechte nachten raapte ik al mijn moed bijeen om naar de ere raad te gaan

Ik ben echt blij dat Chantal vannacht bij me bleef. Het was weer een vreselijke nacht en ben ik toch wel blij dat ik deze niet alleen moet doorstaan!

Doodmoe, nog vergaand van de pijn werd ik vanmorgen wakker. De verpleging waste me vanmorgen terwijl ik regelmatig kreetjes liet van pijn. Ik ben zo moe gevochten tegen de pijn, mensen kijken met de handen in het haar naar me toeZe willen zo graag hulp bieden maar staan machteloos toe te kijken. Het meest verschrikkelijk zowel voor hen als voor mij! Greet en Anita bleven zo lang dat mogelijk was voor hen en was een grote hulp voor me. Niet alleen op fysisch gebied maar het deed ook deugd met mensen die je graag zien om te gaan en praten en knuffelen wanneer en waar het echt nodig is. Goede vriendin Chantal loste Greetje en Anita af. Eigenlijk waren we best wel een grappige bende bij mekaar! Anita zit ook in een rolstoel en Greet heeft maar 1 arm maar samen waren we 1 groot sterk team! Chantal en ik zijn ondertussen ook al een goed team. Blindelings weet ze haast al waar ik op welk moment nood aan heb! De hele dag bleef het rot slecht en besefte amper dat de dag voorbij gevlogen was en het ondertussen al weer avond was. Greet besloot me ook voor deze nacht bij te staan.

Vandaag kreeg ik leuk bezoek van 2 kei toffe vriendinnen die ik leerde kennen in de tijd toen ik mee ging op zitski kamp in Les Gets met Anvasport. Anita die zelf in de rolstoel zit heeft me nog leren zitskiën en Greet die ook steeds mee ging skiën met 1 arm was er ook bij. Ze hadden lekkere mattetaartjes uit Geraardsbergen meegebracht. Helaas voelde ik me weer alles behalve goed maar haalde toch al mijn moed bijeen om iets lekkers te gaan smullen in Oud Diest maar erna ging het van kwaad naar erger. Zo erg dat Anita en Greet me niet alleen de nacht durfden laten ingaan. Wat was ik blij dat ze bleven! Het was een onmenswaardige helse nacht.

Thuis liet ik me gisteren onmiddellijk door de ado adl assistent me onmiddellijk in bed leggen ik was echt stik op en dommelde haast onmiddellijk in slaap met al die heerlijke herinneringen in mijn achterhoofd. Alles was ok tot een uur of twee in de nacht dat ik bruusk wakker werd omwille van onuitstaanbaare helse pijnen en spasmen die mijn hele lichaam in beweging hield nog erger alsof ik topprestaties moest neerzetten. Ja watten, het was weer serieuze hell!
Normaal stond er een training op het programma om 10u met coach Rudi maar mijn verpleging was wat later dan normaal en zou ik grandioos te laat komen op de training en besloot coach Jo te vragen voor een andere training. Ik kon hem jammer genoeg niet bereiken en mijn lichaam leidde zijn eigen pijnlijke leventje verder waardoor traienen een onmogelijke zaak werd zeker met mijn live interview vanavond met het programma Ter Zake op het programma.
Ondertussen arriveerden er ook 2 mensen van het Laatste Nieuws voor een interview. Ze waren erg geschrokken van me in deze toestand te treffen, maar ik was in tegendeel eigenlijk blij dat ze nekeer de echte zwaardere situaties ook een keer zagen. Een paar keer verloor ik heel even het bewustzijn tijdens het interview maar had hen hiervoor gewaarschuwd dat dit mogelijk was en goede vriendin  aanwezig als back-up . Na het interview zeiden ze dat ze toch wel wat onder de indruk waren. De meeste mensen zien me immers ook enkel en alleen tijdens de goede momenten en dat geeft een vertekend beeld.
De hele namiddag kwam ik niet uit mijn zetelde en probeerde zoveel mogelijk te rusten om mijn optreden voor Canvas het programma Ter Zake in zo goed mogelijke lijnen te kunnen laten lopen. Gelukkig voelde ik me mede dankzij de krachtige pijnstillers en de rust die ik nam wat beter.
Patricia pikte me op en reed samen met me naar de vrt studio’s waar we vriendelijk onthaald werden. Ik werd geschminkt en volledig klaar gemaakt voor de show. Toch steeds weer wat spannend. Ze hadden zelfs een oprij platform voor lmij in mekaar geknutseld om comfortabel aan de tafel te zitten. Ik kreeg alweer een heus kippenvel moment met het zien van de beelden die ze hadden samengesteld. Het was een super mooi interview en kreeg er achteraf ook hele mooie commentaren op.
Met een moe maar voldaan gevoel keerden we we weer naar Diest naar Casa Wielemie waar ik blij was om weer in mijn beddeke te kunnen duiken..