Zaterdag 22 februari 2014

De hele nacht heb ik de woeste wind horen gieren, ik had echt spijt dat ik mijn Dina sleep kussentjes al had ingepakt en ik op zulke “plof” kussentjes moest slapen. Ik denk dat ik wel elk hoekje van het ben gezien heb en alles behalve goed geslapen!

Om half 7 in de ochtend liep de wekker af en maakte ik me snel klaar om nog van een klein ontbijtje te kunnen genieten. Een half uurtje later zou ik immers opgepikt worden.

Ik nam afscheid van mijn Sands Beach familie en wachtte op mijn vervoer richting luchtahaven op afgesproken uur. Alleen…… hij kwam maar niet opdagen! Maar goed dat ik aan de recepcionist vroeg om hem even op te bellen! Blijkbaar was aan hem 19.30u in plaats van 7.30u doorgegeven!!!!!!!!!!???????? Streeeeessssssss!!!!!!!

Niet alleen stress voor mij maar ook stress voor Philipe van Sadiv die mijn taxi van dienst was!

Een half uur later dan afgesproken tijd arriveerde hij in Sands Beach beetje wit weggetrokken in zijn gezicht van zich te hasten, maar geen nood, we waren gelukkig op tijd in de luchthaven!

1

Eenmaal ingecheckt was het relax en duurde het niet lang eer we vriendelijk onthaald werden door het cabine personeel van het Thomas Cook vliegtuig!

Zenn en ik mochten plaats nemen op de vierde rij. We hadden gewoonweg een hele rij voor ons alleen! Pure luxe! Zenn was echt op haar gemak en ik kreeg zo ook de kans om me in een confortabele houding te zetten en kon ik recupereren van mijn slapeloze nacht.

In België stond papa me op te wachten en bracht me met volgeladen wagen weer naar huis.

 

Vrijdag 21 februari 2014

Op mijn duizendste gemakje begon ik mijn dag en begon alvast met mijn koffer in te pakken. Op mijn laatste dag Lanzarote kon ik nog genieten van een schitterende Stilo Vitae massage. Ruben masseerde de vermoeidheid en pijn uit mijn spieren. Het deed pijn en deugd tegelijkertijd!

Vlak na de de middag toen ik net wilde gaan trainen vroeg John om nog een interview te doen. Natuurlijk wilde ik dat, alles voor mijn Sands Beach family maar het was toch wel stressy eigenlijk. Interview, nog veel in te pakken, eigenlijk nog willen gaan trainen en een verpleegster die al reeds om 18u aan mijn deur zou staan. Pfffuuuuuuut. Na het interview ben ik dan onmiddellijk in mijn wheeler gekropen en vertrokken met de wind in de rug. Jongens, wat een fijn gevoel! Op het pad langs de zee waren weer veel touristen aan het wandelen. Zooooooo gevaarlijk! Als je roept kijken ze om en wandelen zonder ze het beseffen helemaal voor je neus in het midden van de weg, echt beangstigend! Of zo zonder te kijken plots aan de andere kant gaan lopen.

Ik besloot een andere tour te doen en dat was veel aangenamer rijden alhoewel het serieus knokken geblazen was tegen de wind in berg op!

Na 11km gereden te hebben arriveerde ik nog tijdig in het hotel om alles verder in te kunnen pakken.

Het werd nog een leuke avond! Samen met een paar Belgische triatleten die hier ook verblijven kraakten we nog een lekker flesje dafalgan “cava”

 

Donderdag 20 februari 2014

Ik was alweer super vroeg wakker vanmorgen. Na het ontbijt trok ik naar de gymzaal. Man, man, man, het begon meteen al goed. Ik trok de deur open en wilde naar binnen bollen, ons Zenn glipte mee naar binnen doordat ze van iets schrok en ik weet nog steeds niet hoe het gebeurde maar voor het wist lag ik met mijn benen in de lucht! Pardoes viel ik achterover met mijn rolstoel maar heb me gelukkig niet bezeerd! Meteen kwam een man die op de loopband aan het trainen me weer recht helpen en kwam ik er met de schrik vanaf!

Na mijn training reed ik met Gerd die hier ook in Sands Beach op vakantie is nog eens richting El Golfo en genoot weer van de uitzichten. Ik ging weer als een freak foto’s te maken.

1 2

 

Woensdag 19 februari 2014

Vanmorgen nam ik afscheid van de Parantee atleten, Greg en mijn coach.

Mijn spieren voelden nog steeds pijnlijk aan en was ik zeer blij met mijn afspraak bij Stilo Vitae voor een massage. Eerst masseerde Maria mijn spieren los en Juan manipuleerde mijn wervels nog een keer. Het kraakte nogal!

Voor de rest van de namiddag genoot ik van mijn rustdag in de zon en dommelde zelfs in slaap, zaaaaaaaalig!

 

Dinsdag 18 Februari 2014

Rond 5 u deze ochtend was ik al reeds klaar wakker en kon de slaap niet meer vatten, als allereerste zat ik vandaag aan de ontbijttafel, zalig eigenlijk die stilte!

Nu had ik alle tijd om me klaar te maken voor mijn training en vertrok met coach Jo richting Arrecife naar de piste. Mijn armen voelden niet goed aan en moest precies veel moeite doen om voorruit te geraken maar mijn tijden zaten nog steeds goed zei Jo, ik kon het haast niet geloven!

Na mijn training brachten we een bezoekje aan Leda in Nautilus. Altijd fijn als je met open armen ontvangen wordt!

We praatten gezellig bij en ging het resultaat van de prachtige kunstwerken bewonderen.

Leda heeft al veel Nederlandse woorden onthouden alleen de lelijkste natuurlijk zoals: “godverdomme, kust mijn kloten en trut” we lagen dubbel van het lachen!

1 2

Mijn maagske begon serieus te knorren toen we weer in casa Sands Beach arriveerden, het was ondertussen 14u gepasseerd. In de Mai Tai bar haalde Raoul weer zijn beste kookkunsten boven en bereidde weer een super lekkere maaltijd voor!

Namiddag genoot ik van mijn welverdiende siesta!

 

Zondag 16 februari 2014

Hallo kroket, wat een wind vandaag! Echt niet normaal! Als ik mijn wielen van de rolstoel los liet vloog ik gewoonweg weg 😉 Ons Zenneke haar oortjes wapperden volop in de wind, ze vond het maar niets.

Samen met Jo bolde ik naar de dijk om de woeste golven in de zee te bewonderen. Prachtig om te zien, alleen het opvliegende zand was alles behalve leuk! Het zand kraakte tussen mijn tanden.

Wheelen was zeker geen optie vandaag, dus besloot ik mijn ding te doen in de gym waar de andere parantee atleten hun training op de rollen zouden doen, alleen, …….. alle rollen waren weg 😉 weinigen durfden de wind aan en hadden de rollen mee naar hun kamer genomen.

Door een blokkade van een nek en rugwervel heb ik de hele dag met hoofdpijn rond gebold.

Maandag 17 februari 2014

Wat vliegt de tijd toch snel! Het is al mijn laatste week Lanzarote. Het is alsof ik hier gisteren arriveerde.

Ik was vanmorgen zeer vroeg wakker en had geen zin om in bed te blijven woelen en was om 06.30u uit de veren. Als eerste zat ik om 7u aan de ontbijttafel.

Nadat ik mijn krachttraining gedaan had ging ik meteen naar Juan van Stilo Vitae voor mijn kiné behandeling. Hij is “letterlijk” een krak in osteopathie! Hij nam ruim een uur de tijd om mijn nek en rug te behandelen en toverde mijn hoofdpijn weg met een verlossende krak! Ik zou Juan zo graag in mijn koffer mee naar huis willen nemen 😉

Namiddag had ik een interview samen met mijn Sands Beach maatje Till

1