Categorie: TRAINING

Het was voor mij vandaag geen gewone Vlaamse feestdag. Ik kreeg de grote eer om het Vlaamse ere teken in ontvangst te mogen nemen van minister Bourgois en minister Muyters niet alleen omwille van mijn sportieve prestaties maar ook omdat ik heel veel mensen inspireer. Ik was zeker niet de enige die gehuldigd werd, er werden nog 9 mensen gehuldigd met het Groot ereteken van de Vlaamse gemeenschap omdat ze uitzonderlijk verdienstelijk zijn geweest ten aanzien van de Vlaamse gemeenschap of Vlaamse gewest of die vanwege hun uitzonderlijke talent hebben bijgedragen tot het positieve imago en de uitstraling van Vlaanderen. De 9 andere fiere ontvangers van dit groot ereteken waren: Etienne Vermeersch, Marc Sleen, Karel Vinck, Edithe Van Cauwenberge, Peter Adriaenssens, Jef Roos, Miet Smet, Wim Distelmans en Serge Dorny. Ik voelde me de jongste spruit naast al die grote koppen met veel ervaring. Ik mocht met een grote glimlach mijn ereteken in ontvangst nemen van minister Bourgois en minister Muyters. Na het officiële gedeelte konden we nog wat napraten met een lekker glas dafalgan en een lekker hapje en een tapje

Gisteren was het nog knokken tegen de wind op de wedstrijd, vandaag begon mijn dag opnieuw met een stevige training met alweer veel wind. Het was echt knokken geblazen om het onderste uit de kan te halen en hoorde je me af en toe met een kreun vechten tegen de wind.

Vandaag was het Flanders Cup wedstrijd in Kortrijk waar Peter en ik als enige wheelers aan de start stonden en moesten dan ook nog eens apart rijden moesten we een record rijden maar dat was haast onmogelijk vandaag met die vreselijke wind. Het was eigenlijk een stevige training

Ik heb eindelijk nog eens eens een goeie nacht achter de rug, je bent en voelt je toch een heel ander mens als je zo eens een nachtje door hebt kunnen slapen.
Deze middag werd ik aan het BOIC verwacht om alvast de kledij voor de Paralympische spelen in Rio te passen. We werden zeer aangenaam onthaald en kregen een winkel karretje mee om te shoppen wat wel een grappig zicht was. Bij de eerste halte kregen we een zak met allerlei gezonde biologische dingen in, zo gingen we van stand tot stand oa schoenen passen, kledij voor het gala, vrijetijdskleding een rugzak en heup tasje, sportschoenen, een knappe koffer en grote sportzak. Jammer genoeg mochten we nog niets mee naar huis nemen omdat er nog altijd niet geweten is hoeveel slots er voor atletiek zullen zijn.
Na het aanpassen van de kledij reden we door naar de atletiekpiste van Kessel-lo waar ik mijn training afwerkte met coach Rudi

Zondag en maandag ging het nog zo fantastisch goed maar maandag nacht keerde het weer helemaal. Ik had een verschrikkelijke nacht. De wit/geel kruis verpleegkundige vond me dinsdag ochtend bewusteloos op de grond terug en had een echte baaldag alhoewel ik er nog het beste van maakte en desondanks nog genoot met een uitstapje met goede vriendin Kathleen Vandenhoudt die trouwens fantastisch zingt! Ik werd bij Nike Laakdal verwacht waar een 3 daags kamp doorging met jongeren tussen 11 en 17 jaar oud, met en zonder beperking wat het net zo leuk maakte! Normaal sliepen ze in leger tenten buiten maar omdat het nog steeds een modder poeltje was sliepen de jongeren binnen als alternatief. Het was een leuke bedoening! Gisteren waren de mensen van Canisha bij hen op bezoek geweest waar ook Zenn is opgeleid en vonden ze het leuk om haar te zien maar eigenlijk was de bedoeling van mijn komst om wat meer te vertellen over de Paralympische sporten en ook om wat meer te vertellen over het Wheelen en had mijn oude wheeler bij waar ze een proef ritje mee konden doen dat vonden ze best wel leuk! Bij mijn vertrek werkten ze ijverig verder aan hun kunstwerken die ik later zou krijgen. Het was echt een fijne namiddag die ik samen met Kathleen afsloot met een glaske dafalgan (cava). Het deed deze keer jammer genoeg vannacht weer niet zijn werk waardoor ik weer een verschrikkelijke nacht achter de rug heb. Het was bij momenten echt mensonwaardig afzien! Ik was blij dat ik niet alleen was vannacht! Puur op karakter ging ik toch samen met Eddy en Liliane naar de training zelfs na een inspuiting morfine en valium. Ik probeerde vol goede moed aan de training te beginnen maar het leek alsof mijn wielen vierkant bolden. Ook al deed ik mijn uiterste best het ging niet maar puur op karakter heb ik de training volbracht en de rest van de dag kon ik niet van plek omdat ik me zo rotslecht voelde. Hopelijk zijn volgende dagen en nachten beter!