Woensdag 6 juli 2016

Zondag en maandag ging het nog zo fantastisch goed maar maandag nacht keerde het weer helemaal. Ik had een verschrikkelijke nacht. De wit/geel kruis verpleegkundige vond me dinsdag ochtend bewusteloos op de grond terug en had een echte baaldag alhoewel ik er nog het beste van maakte en desondanks nog genoot met een uitstapje met goede vriendin Kathleen Vandenhoudt die trouwens fantastisch zingt! Ik werd bij Nike Laakdal verwacht waar een 3 daags kamp doorging met jongeren tussen 11 en 17 jaar oud, met en zonder beperking wat het net zo leuk maakte! Normaal sliepen ze in leger tenten buiten maar omdat het nog steeds een modder poeltje was sliepen de jongeren binnen als alternatief. Het was een leuke bedoening! Gisteren waren de mensen van Canisha bij hen op bezoek geweest waar ook Zenn is opgeleid en vonden ze het leuk om haar te zien maar eigenlijk was de bedoeling van mijn komst om wat meer te vertellen over de Paralympische sporten en ook om wat meer te vertellen over het Wheelen en had mijn oude wheeler bij waar ze een proef ritje mee konden doen dat vonden ze best wel leuk! Bij mijn vertrek werkten ze ijverig verder aan hun kunstwerken die ik later zou krijgen. Het was echt een fijne namiddag die ik samen met Kathleen afsloot met een glaske dafalgan (cava). Het deed deze keer jammer genoeg vannacht weer niet zijn werk waardoor ik weer een verschrikkelijke nacht achter de rug heb. Het was bij momenten echt mensonwaardig afzien! Ik was blij dat ik niet alleen was vannacht! Puur op karakter ging ik toch samen met Eddy en Liliane naar de training zelfs na een inspuiting morfine en valium. Ik probeerde vol goede moed aan de training te beginnen maar het leek alsof mijn wielen vierkant bolden. Ook al deed ik mijn uiterste best het ging niet maar puur op karakter heb ik de training volbracht en de rest van de dag kon ik niet van plek omdat ik me zo rotslecht voelde. Hopelijk zijn volgende dagen en nachten beter!