Categorie: DAGBOEK

Wat een luxe! Vanmorgen kwam osteopaat Gudrun met haar behandelingstafel tot bij mij thuis. Al enkele weken word ik ’s ochtends wakker met 2 lamme armen. Gudrun nam me eens goed onder handen om dit probleem op te lossen. Een ruim uur was ze met me bezig om de geblokkeerde spieren los te krijgen met technieken die ik nog nooit eerder toegepast kreeg. Het ging enorm diep en kwam nog maar eens tot besef dat alles met elkaar verbonden is.

Namiddag vertrokken richting kust om de voorstelling van Sport storries bij te wonen. Ook deze keer was het bangelijk goed, en voor mij een wel zeer speciale editie!

Gella bracht net zoals een tijd geleden in Heist op den Berg haar sport storrie. Ze bracht weer het mooie verhaal van onze gelijkenissen.

   

 

 

Ik mocht na haar verhaal ook plaats nemen op het podium en had een gesprek met Gella en Stef. Gella haalde mijn droom om ooit naar Japan te gaan aan en gaf me een enveloppe. Ik opende hem en zat met een mond vol tanden toen ik het vliegticket voor Japan eruit haalde. Mijn jeugddroom komt uit! Als kind toen ik de bruine gordel Jiu-jitsu had raakte ik helemaal weg van Japan. Ik wilde mijn matras op de grond en met stokjes eten kon ik als de besten! Deze passie blijft nog steeds hangen en droomde ik ervan om ooit deel te nemen aan de Oita halve of hele marathon. Nu zal deze droom werkelijkheid worden.

Toen ik de enveloppe opende was ik even sprakeloos en ervan gedaan zoals mijn gouden finish op de spelen in Londen. Ongelofelijk, waaaaw!!!!!!

 

Op deze zonnige woensdag werd ik op de piste van Nike Tessenderlo voor een opname met Charlotte voor Ketnet. Het was weer zeer leuk samenwerken met deze mensen, ik ben benieuwd naar de uitzending die op 24 april plaats vindt!

Na de uitzending deed ik een training met coach Jo. Het gevoel zat jammer genoeg niet zo goed, ach niet elke dag is hetzelfde, morgen zal het wel beter gaan!

 

Ik heb als een roos geslapen! Lang geleden dat ik nog zo goed sliep, zalig toch!

We worden hier in het hotel serieus in de watten gelegd! Voor mijn training op de piste werden we tot in Arrecife gevoerd en kregen we voor terug huiswaarts te keren een auto van Sands Beach ter beschikking!

Ik had de piste haast voor mij alleen en had meteen in de mot dat het “vlam” beton was!

Bij het inrijden en het doen van mijn oefeningen was het net of ik papparazie achter me aan had 2 mensen met een fototoestel en een cameraman. Grappig!

Ik had schitterende begeleiding langs de kant! Jo leefde zich helemaal in in de training, zalig! Alles verliep super wat een zalig gevoel gaf! Heb de hele training vlot met veel voldoening kunnen afwerken.

We reden terug richting Casa Sands Beach waar ik me kon opfrissen en mijn energiepijl weer naar boven kon werken met een gezonde hap in de Mai Tai bar. Hier in dit hotel is alles aangepast naar de sporter, ja, ja, zelfs de lunch kaar bevat een sportmenu!

Een siesta deed deugd! Als laatste training van vandaag besloten we te gaan baantjes trekken in het nieuwe 25m zwembad van Sands Beach.

Om krampen te voorkomen wrong ik mezelf in mijn wetsuit. Ons Zenn was mijn zwembril bewaarder.

Ik ging het water in en kon er echt nog eens van genieten om baantjes te trekken!

Om half drie vanmorgen liep mijn wekker af. Het was bar koud. Papa pikte me op en reden zo richting vlieghaven in Zaventem. Het was echt koud! Tot -10,5° Brrrrrrrrrrrrrr!

In de vlieghaven zie je zo vanalles, mensen zijn wel vindingrijk moet ik zeggen!

Een beetje later arriveerden mijn 2 reisgenoten ook: Jo die me op deze reis zal bijstaan met mijn trainingen en Wim die alles zal filmen!

Wat ook leuk was dat op hetzelfde vliegtuig enkele Iron Maids waarvan ik fiere meter ben ook mee reisden richting Lanzarote!

Zelf in deze barre weersomstandigheden steeg het vliegtuig vlotjes op en droomde ik al weg met het gedacht aan de zon en warmer weer!

Zo vroeg in de ochtend vertrekken heeft toch echt wel zijn voordelen! Je hebt nog de hele dag om te genieten! Het was hier even 33° warmer dan bij mijn vertrek deze morgen in België! Zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig!!!!!!

We werden met een busje naar het hotel gevoerd.

Het was weer echt thuis komen bij mijn Sands Beach familie! Zo zalig al die welgemeende knuffels!

Ik kreeg mijn vertrouwde stekje Palmeras 13 weer toegewezen!

De tijd om mijn koffers uit te pakken kreeg ik haast niet! Meteen stond er een man aan mijn deur voor een fotoshoot. Ons Zenn die dacht bij zichzelf: “baasje, poseer jij maar wat, ik ga pootje baden!” En ons madam trok het zwembad in. Zo kostelijk!

Ik kon het niet laten, na wat rust genomen te hebben besloot ik een klein tripje te doen met de wheeler om de baan te voelen. Zo zalig! Mijn 5 km die ik voorop gesteld had zijn er 11 geworden, ik kon er niet genoeg van krijgen!

Na een heerlijk avondmaal plofte ik op bed en dommelde in een zalige diepe slaap.