10 mei 1979 – 22 oktober 2019
Ook vandaag heb ik verre van stil gezeten, ditmaal geen sportieve uitspattingen maar de focus op relaxatie! Ik begon mijn dag met een ongelofelijk deugddoende boddyethics edelsteenmassage. Mmmmm, ik geniet nog na van het gevoel van de warme stenen en de gouden handen van Walter in de rustgevende sfeer in Cura!
http://www.lievebullens-feelgood.be/
Edelsteenmassage
Catherine de madammen
Meditatie
http://paralympic.org/news/vervoort-will-be-one-watch-brussels
Op deze zonnige woensdag werd ik op de piste van Nike Tessenderlo voor een opname met Charlotte voor Ketnet. Het was weer zeer leuk samenwerken met deze mensen, ik ben benieuwd naar de uitzending die op 24 april plaats vindt!
Na de uitzending deed ik een training met coach Jo. Het gevoel zat jammer genoeg niet zo goed, ach niet elke dag is hetzelfde, morgen zal het wel beter gaan!
Na een lekker ontbijt trokken Wim, Jo en ik weer met de wagen richting piste in Arrecife voor een training. Het was een super zalig weertje! Het geeft direct meer energie met die warme zon op je smoel! Vandaag trainde ik vooral startjes. Het ging opmerkelijk goed. Jo ging er al even hard in op als ik en spurtte vaak mee, heerlijk. Wim filmde vanuit verschillende hoeken de training. Ik ben benieuwd naar het resultaat! De snelheden die ik haalde tijdens de training gaven een euforisch gevoel! Ja, het zit goed snor.
Toen we weer in de wagen zaten zag ik één gemiste oproep staan op mijn gsm. Het was van mijn ouders. “Geen goed nieuws?” Dacht ik bij mezelf.
Slechter nieuws kon ik me niet inbeelden.
Vannacht is mijn grote voorbeeld, mijn beste kameraad overleden in het ziekenhuis. 9 Maanden lang vocht hij voor zijn leven. Mateke, rust in vrede, in mijn hart leef je verder! Het nieuws viel als een blok op me en mijn gedachten dwaalden helemaal weg naar alle mooie herinneringen met hem! Gelukkig waren Jo en Wim in de buurt om me op te vangen! Later kwamen Iron Maids Brigitte en Mario op visite en zorgden voor wat afleiding. In de late namiddag ging ik nog op bezoek bij mijn Lanzarotse vriendinnen maar mijn gedachten dwaalden steeds af naar mijn maatje!
Ik heb als een roos geslapen! Lang geleden dat ik nog zo goed sliep, zalig toch!
We worden hier in het hotel serieus in de watten gelegd! Voor mijn training op de piste werden we tot in Arrecife gevoerd en kregen we voor terug huiswaarts te keren een auto van Sands Beach ter beschikking!
Ik had de piste haast voor mij alleen en had meteen in de mot dat het “vlam” beton was!
Bij het inrijden en het doen van mijn oefeningen was het net of ik papparazie achter me aan had 2 mensen met een fototoestel en een cameraman. Grappig!
Ik had schitterende begeleiding langs de kant! Jo leefde zich helemaal in in de training, zalig! Alles verliep super wat een zalig gevoel gaf! Heb de hele training vlot met veel voldoening kunnen afwerken.
We reden terug richting Casa Sands Beach waar ik me kon opfrissen en mijn energiepijl weer naar boven kon werken met een gezonde hap in de Mai Tai bar. Hier in dit hotel is alles aangepast naar de sporter, ja, ja, zelfs de lunch kaar bevat een sportmenu!
Een siesta deed deugd! Als laatste training van vandaag besloten we te gaan baantjes trekken in het nieuwe 25m zwembad van Sands Beach.
Om krampen te voorkomen wrong ik mezelf in mijn wetsuit. Ons Zenn was mijn zwembril bewaarder.
Ik ging het water in en kon er echt nog eens van genieten om baantjes te trekken!
Om half drie vanmorgen liep mijn wekker af. Het was bar koud. Papa pikte me op en reden zo richting vlieghaven in Zaventem. Het was echt koud! Tot -10,5° Brrrrrrrrrrrrrr!
In de vlieghaven zie je zo vanalles, mensen zijn wel vindingrijk moet ik zeggen!
Een beetje later arriveerden mijn 2 reisgenoten ook: Jo die me op deze reis zal bijstaan met mijn trainingen en Wim die alles zal filmen!
Wat ook leuk was dat op hetzelfde vliegtuig enkele Iron Maids waarvan ik fiere meter ben ook mee reisden richting Lanzarote!
Zelf in deze barre weersomstandigheden steeg het vliegtuig vlotjes op en droomde ik al weg met het gedacht aan de zon en warmer weer!
Zo vroeg in de ochtend vertrekken heeft toch echt wel zijn voordelen! Je hebt nog de hele dag om te genieten! Het was hier even 33° warmer dan bij mijn vertrek deze morgen in België! Zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig!!!!!!
We werden met een busje naar het hotel gevoerd.
Het was weer echt thuis komen bij mijn Sands Beach familie! Zo zalig al die welgemeende knuffels!
Ik kreeg mijn vertrouwde stekje Palmeras 13 weer toegewezen!
De tijd om mijn koffers uit te pakken kreeg ik haast niet! Meteen stond er een man aan mijn deur voor een fotoshoot. Ons Zenn die dacht bij zichzelf: “baasje, poseer jij maar wat, ik ga pootje baden!” En ons madam trok het zwembad in. Zo kostelijk!
Ik kon het niet laten, na wat rust genomen te hebben besloot ik een klein tripje te doen met de wheeler om de baan te voelen. Zo zalig! Mijn 5 km die ik voorop gesteld had zijn er 11 geworden, ik kon er niet genoeg van krijgen!
Na een heerlijk avondmaal plofte ik op bed en dommelde in een zalige diepe slaap.
Man, man, man, wat een ellende die sneeuw! Als rolstoelgebruiker zit je met deze weersomstandigheden gewoonweg gevangen in je eigen woning!
Gelukkig kwam mijn Ado assistent me ter hulp en kon ik tenminste samen met haar naar de winkel en apotheker!
Mijn koffers moesten dringend gepakt worden! Ik vertrek immers vannacht naar warmere oorden. Het is wel gek om bij zulke bibber temperaturen je lichtste zomerkledij moeten inpakken!