Auteur: Wielemie

Ik zou niet liever willen dan terug te beginnen trainen maar een peesontsteking aan mijn pols en een fameuze blaasontsteking maken dit even nog niet mogelijk

Oh boy alweer een drukke dag vandaag! Eerst reden we naar Parantee om de rollen om binnen te kunnen trainen oppikken maar ook de prachtige verjaardagskalenders waren af. Ze zijn echt super mooi en ik heb de eer gekregen om op de voorpagina te mogen staan!

Erna reden we door naar Thomas Cook waar we zoals altijd zeer fijn onthaald werden en had ik een zeer aangename babbel met Koen. Veel tijd om gezellig na te praten hadden we jammer genoeg niet. We werden rond half zes in Deinze verwacht voor de uitreiking van de Vlaamse Reus. Het was een super avond en een zeer grote eer dit prachtige zware marmeren beeld in ontvangst te mogen nemen als eerste Paralympiër ooit. Weer iets om voor eeuwig en altijd te koesteren en heb er hele fijne lieve mensen ontmoet!

Deze drie dagen werd ik gevolgd door een Franse tv ploeg. We voerden gesprekken in het Engels. Deed een training op de piste en op de openbare weg. Het was een leuke samenwerking met deze mannen. Niet alleen het sportieve   Kwam aan bod maar ook de gewone dagelijkse bezigheden en party s met vrienden.

Vandaag moest ik weer op controle in het brandwondencentrum in Neder-Over-Heembeek. Maar voor de controle is het de traditie dat ik met enkele mensen die er werken voor de controle ergens lekker gezellig gaan lunchen in de buurt.
Ook de consultatie hier zou je met plezier binnen gaan. Steeds weer word ik onthaald met een knuffel en kus en hoef ik nooit lang te wachten wat top is. Mijn brandwonden zijn mooi soepel en iedereen was content dus was het een korte consultatie maar waar het aanvoelt dat het telkens een beetje is als thuis komen!

Gisteren nog te gast bij Van Gils en Gasten en vandaag werd ik ook uitgenodigd voor de opnames van het programma “Karen & Decoster” waar het hoofdgesprek ook over het huis ging. Prof Distelmans was speciaal vroeger van Frankrijk afgekomen om me te vergezellen en ook om te verklaren dat euthanasie papieren in de hand hebben dat dat rust in het leven brengt en zo ben ik de geknipte persoon was dat die rust levensverlengend werkt! Ik voelde me echt niet goed tijdens de show en verloor gelukkig dat de mensen het niet op tv konden zien maar ben een paar keer weg gedraaid tijdens de show maar was in goede handen met Wim naast me. Het team van teleonthaal vertelden ook dat het de eerste keer was dat mensen zo massaal belden ivm met mijn uitzending en nog steeds belden. Kirsten Flipkens en Gella Vandecaveye beaamde dat vele mensen me willen benoemen tot sportvrouw van het jaar.
Een grote eer maar toch wil ik de titel Paralympiër van het jaar behouden maar dan zou het evenwicht met sportvrouw en sportman en Paralympiër van het jaar hetzelfde moeten zijn. Tot nu toe gaat de volledige aandacht naar de sportman en vrouw van het jaar in de kranten en tijdschriften en maar een piepklein artikel over de Paralympiër van het jaar en dat vind ik belachelijk! We moeten er minstens evenveel voor doen en dan komt er ook nog eens het dagelijks gevecht met een lichaam dat niet doet wat jij wilt.

Ik ben nog maar net thuis en werd al uitgenodigd om te gast te zijn op het tv programma “Van gils en gasten” waar ik een zeer leuk gesprek had.
“Het huis” moet hier in België toch wel een serieuze impact gegeven hebben. Bijna iedereen spreekt er me over aan.