Vanmorgen liep om half vijf de wekker af. Ik kleedde me om en maakte me klaar voor vertrek.
Onderweg in een tunnel in Luik rond 06.00u hadden we even de schrik van ons leven! Plots een knal! Een zwarte BMW met Luxemburgse nummerplaat reed tegen onze wagen en zoefde er als een gek vandoor. Onze euforie maakte even plaats door een krop in de keel. Chauffeur Lief had een super reactie. Voor hetzelfde geld verloor ze de controle over het stuur, maar dat deed ze niet en kwamen we er heelhuids door! Op de parking verderop konden we zien dat de pinker weg was en de hele linker flank van de wagen over de hele lijn van voor tot achter bekrast was.
In Luxemburg lag er nog redelijk wat sneeuw, maar naar mate we Frankrijk binnen reden steeg de temperatuur zienderogen en kwam de zon erdoor, zaaaaaaaaaaaaaaalig!
In de verte zag ik de Les Barreaux hoeve en alle mooie herinneringen kwamen naar boven!
We werden super ontvangen door Carlo, Rita en de drie hondjes.
Het was even op adem komen en kon ik mezelf weer installeren op mijn vertrouwde rode kamer.
Een aperitief met een lekker dafalganneke (champagne) was heerlijk! Na het avondmaal kregen we nog bezoek van Patrick en zijn nicht Ivonne. We konden de herinneringen weer boven halen toen ik op zijn domein op de visvijver een dikke snoek ving in het roeibootje. Zalig!
De lange reis was toch wel in mijn kleren gekropen en was moe en kroop mijn beddeke in.