Vlak na de middag vertrok ik samen met Pascal richting Boom om de Belgium Red Lions in hun finale tegen de Duitsers op de Eurohockey aan te moedigen!
We werden met open armen ontvangen door de organisatie. De sfeer zat er al goed in.
Ik ging op net dezelfde plaats zitten als vrijdag om de match te volgen en had een prachtig zicht over het hockeyveld. Onze premier Elio Di Rupo en minister van sport Philippe Muyters kwamen speciaal van de tribune om een babbeltje met me te slaan. Schitterend!
Sporza vroeg me voor een klein interview dat ik achter de rustbank gaf. Er was zoveel lawaai dat ik haast de vragen niet kon verstaan.
De supporters van de Red Lions waren duidelijk in topvorm! Gezang en Mexican waves in overvloed!
Ook al wist ik dat de Belgen het volkslied zelf zongen, het blijft een groot kippenvel moment!
De eerste helft was super spannend maar het bleef 0–0. Ik schreeuwde de longen haast uit mijn lijf om hen aan te moedigen.
De tweelde helft begon super met een eerste doelpunt van de Belgen! Het hele stadion ging door zijn dak!
Maar de Duitsers waren sterk en scoorden 1-1. Wat er zo knap is aan deze wedstrijd is dat er bij twijfel aan een fout steeds video empire kan aangevraagd worden. Een neutrale man zegt dan iets en kan iedereen op het tv scherm de herhaling bekijken gefilmd vanuit verschillende invalshoeken, erna zegt die man wat hij besluit.
De Duitsers konden nog 2x scoren en werd het 3-1 voor de Duitsers. De telleurstelling was van de gezichten van onze Red Lions aft e lezen. Ik begrijp maar al te goed hun gevoel aangezien mijn telleurstelling even groot was toen ik zilver op de 200m in Londen haalde. Achteraf zal bij de mannen wel het besef komen dat ze het ver geschopt hebben en maar lieft als tweede besten eindigden op dit zeer belangrijke EK!
