Het heeft serieus wat bij gesneeuwd en in de straten van Diest was er geen zout gestrooid, als voetganger is het gevaarlijk om uit te schuiven, maar als rolstoelgebruiker wordt het al moeilijk om buiten te komen. Je slipt met de wielen door, handen die totaal verkrampen van de koude.
Ik kan moeilijk elke dag kracht training doen en een training op de PowerPlate dus plaatste ik mijn handbike nog eens op de rollen. Het bracht heel wat herinneringen met zich mee van in 2007 toen ik deelnam aan de IronMan van Hawaii. Mijn nummer 177 hangt nog steeds aan mijn handbike.
Met veel moeite maakte ik mijn transfer naar de handbike die redelijk laag tegen de grond staat. Toen ik begon te rijden schoot Zenn meteen uit haar mand en wrong zichzelf op mijn schoot en begon me af te likken. Ik kon niet meer van het lachen. Toen ze eindelijk weer van me af ging kon ik eindelijk aan mijn training beginnen.
Het was redelijk vermoeiend waarschijnlijk omdat ik deze beweging niet meer gewoon ben. Wheelen is een hele andere beweging en zithouding. Telkens na een versnelling kreeg ik een likbeurt van Zenn.