Veel geslapen heb ik niet vannacht. Ik was nog steeds zo een beetje in euforie gevoel van mijn 3 gouden medailles op het wk wat ik na alle ellende en problemen met de gezondheid zeker niet verwacht had. Maar je ziet wel, waar een wil is is een weg! Om 3u moesten we al beneden aan de receptie zijn om te controleren of alle sportmateriaal zonder stukken en brokken gearriveerd was aan het hotel, om half 4 vertrok onze bus gevolgd door een camion vol geladen met onze bagage en sport materiaal.
Op de vlieghaven was er alweer een gezever omwille van ons Zenn wat een onrein dier is hier in dit land. Sophie en ik moesten weer ergens gaan zitten waar niemand ons kon zien. Het werkte echt op mijn zenuwen! Eerst wilde ze Zenn in een kooi vervoeren waar ik het zeer moeilijk mee had en een traantje weg pinkte. Een vrouw die er werkte merkte het op en kon regelen dat Zenn er niet in moest blijven zitten oef, een pak van mijn hart. Vlak voor boarding moesten we vliegensvlug naar het vliegtuig. Zenn mocht geen cm van me vandaan of ik kreeg al tegen mijn voeten. Het kon niet snel genoeg gaan aan het vliegtuig waar Peter al een tijdje op zo’n ongemakkelijk smal stoeltje zat om op het vliegtuig naar zijn zitplaats te brengen. Bij mij moest het snel gaan en werd ik in zo’n stoeltje gedropt en ging zelfs voor Peter het vliegtuig op ik vond het eigenlijk wel erg voor Peter. Ze rolden me tot helemaal achteraan op de laatste rij in het vliegtuig waar ik 2 zitplaatsen voor mezelf had en plaats op de grond voor Zenn. Maar ons kleine verwende miss zat liever bij t baasje op de zetel 😜.
Ik heb tijdens de lange vlucht veel geslapen wat gegeten en een film gekeken en vlogen de uren letterlijk voorbij. In Zaventem begon het normale leven weer voor Zenn. Nu konden we rustig onze bagage van de band nemen en bij het naar buiten rijden naar de aankomsthal met ons hele hebben werden we mega onthaald door allemaal Wielemie supporters die ons toe juichten en zongen. Zeer mooi, zo fijn om zo ontvangen te worden. Echt een moment om te koesteren. Mijn materiaal werd verdeeld over 3 wagens. Leen en Peggy brachten Sophie en mij weer naar huis waar we weer aangenaam verrast waren om thuis te komen in een mooi versierd huis. Na het uitpakken van al mijn materiaal was het hoog tijd om nog eens een lekkere vettige friet te eten!! Smaken dat dat deed! Mmmm ik was het eten van Doha al lang moe gegeten.
10 mei 1979 – 22 oktober 2019