Naar aanleiding van 10 jaar LEIF ging ik vandaag naar het Symposium in de mooie Koninklijke Vlaamse Schouwburg in Brussel.
Als meter van W.E.M.M.E.L. en omdat ik zelf een aantal jaren geleden mijn euthanasia papieren in orde bracht werd ik als één van de sprekersgasten uitgenodigd.
Bertrand was mijn chauffeur van dienst en werden fijn opgewacht door Wim Distelmans himself.
Er waren vele mensen in de zaal die met veel interesse naar de lezingen van de verschillende mensen kwamen luisteren.
Ik hoorde het verhaal van de verpleegster die in der tijd beticht werd van moord op haar patiënt maar ook het ontroerende verhaal van Kris De Bruyne en de voorstelling van het boek: ‘Op weg naar een goede dood’ van Peter De Deyn.
Hierna werd ik ingeleid door de 2 moderators Yves Desmet en Guy Tegenbos.
Mijn verhaal was iets anders dan de vorige alleen al door het feit dat ik zelf mijn ervaring kon vertellen en niet mijn nabestaanden.
Dankzij mijn euthanasie papieren kan ik leven en genieten van elk allerkleinste moment omdat ik weet dat ik niet onnodig hoef af te zien. Wanneer het ondraaglijk wordt heb ik een uitweg en dat doet me “leven”. Ik geef eerlijk toe dat als deze papieren niet in orde geweest zouden zijn dan had ik zelf al lang een einde aan mijn leven gemaakt!