Rosemary’s zoon Jack had vandaag zijn eerste examens en had een oppepper nodig en vroeg om vanmorgen om half 8 mee te gaan ontbijten. De wekker liep af, maar onbewust dommelden we allebei weer in slaap tot we wakker schoten van de telefoon die rinkelde. Het was Rose die vroeg of we nog kwamen. Ik denk dat ik nog nooit zo snel klaar was als vanmorgen. Jack leek dood kalm maar denk dat hij vol zenuwen zat. Hij wilde kost wat kost samen met ons ontbijten om wat moed ingesproken te krijgen.
Terwijl Jack zijn examens deed, reden wij weer naar de atletiekpiste om te trainen. De zon straalde, zalig weer al van ’s morgens af aan, een klein windje om tegen te knokken maar dat is goeie power training. Nadat ik mijn opwarming gedaan had kreeg ik plots in het oog dat mijn band serieus beschadigd is. Ik heb gelukkig nog een reserve tube bij maar ga toch proberen zo lang mogelijk met deze band te trainen.
Zelfs met krakkemikkelige band verliep mijn training goed buiten dat ik bij een 800m start met mijn hand tussen de spaken schoof. Een hele kap aan mijn pols, het zijn net messen. Ik kwam er met de schrik en een bloedende pols van af en trainde gewoon door en ging met een goed gevoel weer terug naar Casa Sands Beach!
10 mei 1979 – 22 oktober 2019