Vanmorgen werd ik als eerste patiënt verzorgd en tip top mooi in orde gebracht klaar voor mijn bezoek aan de Koning. Iets voor 10 vlak na mijn ontbijt arriveerde coach Jo om me op te pikken en samen richting kasteel in Laken te rijden. Bij onze aankomst werden we onder politie begeleiding naar binnen geleid, vlak voor de ingang mocht Jo even parkeren om me af te zetten. Er was een hele constructie van hellend vlak opgebouwd voor alle rolstoel gebruikers, fantastisch gewoon!
Langzaam kwamen alle top atleten binnen. De dames van de hockey vroegen meteen een foto samen met mij.
Iedereen moest op 1 lijn staan toen het Koningspaar arriveerde. Een per een werden we voorgesteld en welke prestaties we hadden neergezet. Ik bedankte in de eerste plaats de koning voor zijn telegram met hun steunbetuiging en hij wist meteen waarover ik het had en legde de mensen uit die hem vergezelden wat er met me gebeurt was en hij nam rustig de tijd om een babbeltje met me te slaan, ik was er van onder de indruk. Het was fijn dat ons Zenn me na al die tijd ook nog eens vergezelde, wat heb ik mijn kleine pruts al gemist! Ik voelde me alles behalve goed omdat ik het echt niet meer gewoon ben om in de rolstoel te zitten. Op de drank plateau stond ook cava en dacht bij mezelf: ik voel me zoieso al zat van te zitten een lekker dafalganneke (cava) zal me deugd doen, en smaken dat dat deed! Hier snakte ik echt al lang naar! Mmmm…
Ondertussen konden we ook nog een babbeltje slaan met Koningin Mathilde die de ronde in omgekeerde richting haar ronde deed. Ook met haar had ik even een fijn gesprek. Erna was het afgelopen en werden de atleten uitgenodigd voor een broodmaaltijd op het BOIC. Ik besloot terug te gaan naar het ziekenhuis maar had nog een leuke babbel met de zwemmer Pieter Timmers en de mensen van Nolliko Maaseik en nog hockey dames. Wat toch nog een mooie afsluiter was voor me. Als allerlaatste atleet verliet ik het paleis van Laken en reden we terug casa Pellenberg. Ik voelde me slecht, over vermoeid maar ook happy tegelijkertijd .
In het ziekenhuis was iedereen benieuwd naar mijn verhaal. Ik was blij dat ik weer in bed kon ploffen was echt dood op! Verpleging hielp me omkleden en mijn infuus werd weer aangesloten. Een fotograaf van het Laatste Nieuws bouwde mijn kamer voor heel even om tot foto studio met een mooi resultaat!