Na het ontbijt gingen Jo en ik op ontdekking in het stadion waar de wedstrijden zullen doorgaan. Ik kroop in mijn wheeler en stelde hem zo goed mogelijk af. Het gevoel zat goed en het was heerlijk om te bollen in de zon.
Ondertussen was het al middagmaal begaven we ons naar de grote dining tent waar alle atleten van over de hele wereld kwamen lunchen.
Ik ergerde me dood aan de organisatie. We werden zoals kleine kinderen behandeld en gecontroleerd of we maar 1 starter, 1 hoofdschotel en 1 dessert op onze plateau namen. Ook terug gaan naar het buffet als je iets vergeten was mocht niet. Man, man, man, wat een ellende, hier gaan veel mensen met honger van tafel!
Namiddag plofte ik me op mijn bed voor de welverdiende rust.