Vannacht heb ik me in slaap gewoeld en was vanmorgen voor zes u al wakker, niet te doen. Ik voelde me vandaag ook verre van goed, maar wat een strange day zeg!
Om 11 u werd ik verwacht in de Soleil bar voor een interview (zogezegd over mijn verblijf en het nieuwigheidje van de free wifi in de bar) Ik was er echt mee weg, en ook al voelde ik me alles behalve goed ons Mie bolde er heen met zoals gevraagd de laptop op de schoot.
Men zei me dat ik nog even moest wachten omdat er nog een meeting aan de gang was en ik rol daar weer met ogen open in ;-).
Toen het zogenaamde interview kon beginnen rolde ik met moeite naar boven en toen ik binnen rolde begon iedereen te zingen: “cumpleanos feliz, cumpleanos feliz,….” Het wes een surprise feest voor mijn verjaardag morgen in plaats van een interview! Schitterend gewoon. Samen met het personeel genoot ik van de super vers met liefde gebakken taarten! Zalig gewoon!
Ik was er echt van gedaan en had tranen in de ogen en knuffelde iedereen plat!
Op de middag nam ik even platte rust, ik voelde me nog steeds niet lekker, geen enkele houding voelde goed aan op mijn zonnebed. De warmte deed deugd enlag net genoeg uit de wind die vandaag weer super stevig blies!
Om 14u had ik met vriendin Chaxi afgesproken om samen te gaan lunchen in de MaiTai bar. Naar Spaanse gewoonte liep het weer uit en brachten ze alvast mijn voorgerecht. De wind blies alweer haast mijn brood van mijn bord, ongelofelijk.
Wat later kwam niet alleen Chaxi het bruggetje afgewandeld maar al zingend kwamen ook goede vriendin Leda van Nautilus met Ilse , Jasmina en Rosio, wat een geweldige verassing! Oh boy wat een dag!
Ik had nauwelijks de tijd gehad om in te pakken.
Normaal was er geen kiné behandeling voorzien vandaag voor mij, maar omdat ik wat last van de spieren had, nam Juan Montero van Stilo Vitae toch de tijd om me er even tussen te nemen, en behandelde met mijn spieren met een apparaat dat ik nog nooit eerder gezien of gevoeld had, maar het resultaat mag er echt wel wezen!
Door deze drukke dag zat ik bij gevolg zoals een echte Spanjaard pas om 20.30u aan tafel voor mijn avondmaal 😉
Van vele mensen nam ik alvast afscheid en werd er hier en daar wel eens een traan gelaten en kreeg ik ook telkens een dikke krop in de keel. Wat zie ik mijn Sands Beach & Nautilus family toch zo graag!