Ook hier in huize Pellenberg is de Sint vannacht op bezoek geweest! Op elke plateau van de patiënten had hij iets lekkers gelegd 😉
Tijdens de ergotherapie waar ik mijn transfers oefende werd ik even met mezelf geconfronteerd. Ik geraak zelfstandig op bed, op het toilet, in de auto, meestal op een onorthodoxe manier, maar het lukt alleen al op mijn koppige doorzettingsvermogen! Maar de transfers naar mijn eigen rolstoel lukken niet! Ik kreeg er de krop van in de keel want dit is een heel stuk zelfstandigheid wat ik moet afgeven. Gelukkig was de studente ergo vindingrijk en haalde er een transfer plank bij. Het was nog steeds niet gemakkelijk maar het ging. Oef!
Onmiddellijk van de ergo bolde ik naar de kinézaal voor de volgende therapie. Mijn schouder voelde goed aan. Ik ben zo blij met de vorderingen, maar toch moet ik eerlijk bekennen dat mijn gedachte bij de moeilijke transfers bleef hangen!
Na het middagmaal bereidde ik me al stiekem voor voor de training en legde alvast alles klaar en pompte de banden van mijn wheeler goed hard op.
Omstreeks 15u was coach Jo er om me op te pikken rinchting piste in Kessello. Mannekes, het was ijskoud! Maar chanse dat er “poepverwarming” is in de wagen dat ik mijn handen kan warmen onder mijn zitvlak 😉
We arriveerden iets te vroeg aan de piste maar bleven zo lang mogelijk in de wagen zitten tot dat de andere atleten ook arriveerden. Het was net een diepvries toen we uit de wagen stapten brrrr, maar zo koud! Patricia, mijn vorige kamergenootje van uz Pellenberg had ook de koude getrotseerd om een kijkje te komen nemen. Super om haar weer te zien!
Jo hielp mij in mijn wheeler die hij ondertussen al naar de piste gebracht had en snoerde mijn rug goed in. Het gaf een fantastisch gevoel om een eerste ronde al te bollen maar moest mijn wheeler weer helemaal instellen. Ik voelde na een tweede rondje dat mijn fysiek nog ver te zoeken is, maar dat is niet meer dan normaal na deze zware operatie en een dikke 4 maand revalidatie! Toch haalde ik alvast een veelbelovende maximum speed vaan 20.8 km/u! en reed maar liefst 6km in deze barkoude weersomstandigheden. Allemaal beter dan ik had durven hopen! YES, WIELEMIE IS BACK ON TRACK!!!
Mijn snottebellen deden gedurende de hele training vrije val.
Eddy leefde zich volledig uit met zijn fototoestel terwijl Bart samen met mijn coaches bibberend stonden toe te kijken. Na vijf km gebold te hebben en een interview gedaan had met Luc Derden voor Het Laatste Nieuws dacht ik eigenlijk te stoppen maar net toen arriveerden de mensen van ROB tv en kon ik het niet maken om al te stoppen en deed er nog een kilometertje bij.
Woehoe, wat een overwinning! Ik had niet durven hopen dat het al zo goed zou gaan! Ik heb nog een lange weg te gaan, maar dit was alvast een super goed begin!
Haast verkleumd van de koude keerden we weer terug richting UZ Pellenberg. Honger dat ik had, niet normaal! Lang geleden dat ik me nog zo gezond moe gevoeld had, zalig!
Vanavond kroop ik vroeg mijn beddeke in.