Vrijdag 27 mei 2016

Oh boy ik heb echt weer geleden vannacht en mijn spieren zijn zo stijf als een hark. Na het ontbijt reden we richting piste. Mieke was er al en hielp me mee in mijn wheeler. We deden de test. Eerst een start met de disk wielen en erna in dezelfde houding maar met de 4 spaaks wielen. Bij de 4spaaks had ik het beste resultaat en gevoel en deze wielen moesten me geluk brengen vandaag op de 800m en 200m. Een half uur op voorhand gingen we weer naar de callroom. Ik kreeg alweer baan 3 toegewezen en moest tegen de Briste T33 rijden. Onmiddellijk na de eerste bocht liep het al fout. Mijn spieren schoten in kramp en was het net of mijn wielen vierkant bolden. Het ging van geen kanten een en al mentaal gevecht om toch de finish te kunnen halen al was het mijn slechtste tijd ooit 2.27. Ik was echt verontwaardigd en kon mijn tranen niet bedwingen. Elke atleet maakt progressie maar in mijn geval is het een heel ander verhaal met een lichaam dat progressief achteruit gaat. De moed zakte in mijn schoenen en had echt zin om foert te zeggen en om naar huis te gaan. Het was echte lichamelijke en mentale pijn. Ik liet me overhalen om toch de 200m mee te rijden. Veerle maakte heel even de tijd om me te masseren en die verkrampte spieren iets of wat losser te krijgen. Veel tijd om op te warmen was er niet meer want moest al snel de callroom in. Alweer kreeg ik baan 3 toegewezen. Deze keer maakte ik wel een goede start en finishte ik met een goede tijd als eerste van de T52 klasse en tweede van de T33 klasse die in mijn groep deelnam. Ondanks deze oppepper bleef ik me slecht voelen en ben ik soms ook teleurgesteld met welke spanen de Belgen moeten roeien tegenover andere landen die hun tentje staan hebben met een massage tafel en professionele Kine bij hebben en een materiaal meester. Na de wedstrijden ging ik met Peter en Veerle in de sporthal eten waar er alweer bonen op het menu stond. Lekker kon ik het nu niet echt bepaald noemen. Ik was blij dat we weer richting hotel reden waar Ann me in de douche hielp en achteraf kwam Veerle me nog masseren op de kamer wat deugd en pijn tegelijk deed. Alles zit zo verschrikkelijk vast.