Ik heb goed geslapen en moet nuchter blijven voor mijn operatie die omstreeks 11 u zal doorgaan. De verpleging had goed haar werk met mij met de wondzorg en me te wassen dus ging de tijd wel snel voorbij.
Stipt elf uur kwam er iemand me met bed en al oppikken en voerde me naar een zaaltje waar verschillende mensen binnen gebracht werden vlak voor hun operatie. De ene al wat wakkerder dan de andere door de versuffende medicatie die je krijgt.
Na een tijdje kwamen ze me oppikken en werd ik naar het gigantische operatie kwartier gebracht en werd ik op de smalle operatie tafel geholpen. Het was prof Nuttin himself die mijn operatie zou uitvoeren en daar was ik enorm blij om. Ik heb het volste vertrouwen in deze prof want nu zeker met de brandwonden zijn het allemaal risico’s !
Er werd een maskertje voor mijn mond gehouden waardoor alles al snel weg ebde en ik in een diepe slaap lag.
Een paar uur later ontwaakte ik weer in een andere ruimte en hoorde ik dat de operatie geslaagd was. Nu kon ik op mijn gemak mijn roesje uitslapen.
Vanavond rinkelde mijn telefoon. Een nr dat ik helemaal niet kende. Het was maar liefst Vincent Kompany himself die me opbelde om me op te beuren. Zie je die smile tot achter mijn oren? 😉 ik vond het fantastisch dat hij me zomaar op belde en we over koetjes en kalfjes konden babbelen. Wat een fantastisch mens met een warm hart! De trauma’s die ik de laatste dagen al heb moeten doorstaan kwamen door dit kleine telefoontje voor mij terug wat op de achtergrond te staan en vond ik mijn glimlach voor het eerst weer terug. Thanks Vincent!