Zondag 20 mei 2012
Het begon met een stom facebook berichtje “Wielemie zoekt chauffeur” waar ik onmiddellijk op heel wat positieve reacties kon rekenen.
Henny was één van die mensen die positief reageerde en met mij op pad wilde gaan richting Zele voor een sprint race. Op dat moment had ik deze lieve dame nog nooit eerder gezien of gehoord. Ik kende haar enkel van het antwoord zinnetje op mijn fb vraag. Fantastisch niet?!
Precies op het afgesproken uur arriveerde ze vanmorgen bij me thuis. Zonder mekaar te kennen klikte het meteen en beloofde het een leuke dag te worden.
De wheeler en al mijn spulletjes voor de race werd in de wagen geladen en we konden richting Zele vertrekken. De rit verliep zeer vlot en waren we aldus snel ter plekke. We reden zelfs bijna the place to be voorbij. Het lag wat onduidelijk achterin.
Ik was niet de eerste wheeler die arriveerde. Raphael bolde er al rond met zijn rolstoel.
Achter een tuintafen onder een parasol zaten 2 dames aan de inkom waar bezoekers konden inkom betalen en deelnemers zich konden aanmelden. Voor elk sprint nummer waar ik aan deelnam moest ik op aparte rode fiches mijn gegevens invullen.
Ik kreeg het nummer 9002 dat ik zorgvuldig achteraan op mijn wheeler plakte. Raffaële en ik kropen alvast in onze wheeler om op te warmen. Zenn keek me met droevige oogjes aan maar bleef braaf bij Henny zitten. Het was tijdens de opwarming soms slalommen tussen de hordes door maar de armen zaten goed en het goede gevoel was er meer heb je niet nodig.
Ondertussen waren coach Ineke en Luna uit Nederland ook gearriveerd. In afwachting ging ik terug even ik mijn rolstoel zitten. Opwarmende valide atleten is een spektakel zich om te zien. Ze zwieren hun benen van links naar rechts alsof het niets is. Stretchen als slangen mensen, en als ze zich klaar maken om uit de startbokken te schieten schoppen ze soms hun benen naar achter zoals een paard dat in galop gaat slaan. Ja, soms moest ik echt mijn lach inhouden. Er waren immens veel atleten die klaar stonden voor de start.
Poolstok springen vind ik een enorm knappe sport om naar te kijken. Ik zou het nooit zelf durven doen!
Discus werpen, ver springen, speerwerpen, allemaal disciplines die hier in Zele vandaag aan bod kwamen.
Op de baan kwam eerst het horden lopen aan bod. Super om te zien, petje af hoor lopen en dan ook nog eens over die hordes springen.
Een half uur voor onze 100m sprint zou van start gaan zei Ineke tegen ons om al in onze wheeler te kruipen. Er waren zo veel reeksen die de 100 meter moesten lopen dat de starttijd ongelofelijk uitliep. Een uur nadat onze start gepland was hadden we onze 100 meter nog steeds niet kunnen racen. Ja, leuk is wat anders als je zo dubbel geplooid zit in je wheeler.
Ik was blij dat we EINDELIJK aan de startlijn mochten plaats nemen. Een vrouw met een fluitje in de mond zei tegen Luna en mij in welke baan we moesten rijden. De man riep: “op uw plaatsen, klaar” en dan schoot hij met een pistool in de lucht.
Wat een knal zeg! Ik ging er dan ook als een echte “knaller” vandoor en het ging “patat” goed. Omdat wij wheelers een stuk lager zitten dan de lopers reden wij zogezegd onder het oog van de finish computer door. Voor ons zouden ze “het oog open gooien” Ik vond het wel grappig gezegd. Zo gezegd zo gedaan het “open gegooide oog” stelde op mijn 100 meter een tijd van 20’40” met deze tijd heb ik mijn persoonlijk record verbeterd en bij deze ook weer een nieuw Europees record neergezet jiehaaaaaaaaaaaaa!
Ons Zenn was weer zo blij dat ze me weer zag dat ze op mijn schoot sprong en me weer helemaal begon af te likken. Rafaëlle moest zijn 100m helemaal alleen afleggen maar deed het prachtig! Wat er zo leuk was aan deze race was dat er vele supporters langs de kant stonden die de wheelers enorm aanmoedigden, fantastisch!
Voor mijn 800 meter sprint moest ik héél lang wachten. Echt niets voor mij. Ik voel me altijd na een tijd moe en slecht. Ook hier was dit het geval. Een dikke 2u na schema tijd kon ik van start gaan. Ditmaal stond ik ook helemaal alleen aan de start. Het luide schot klonk. Ik ging er met een vaart vandoor maar vrijwel meteen begon ik te draaien en verzuurde meteen alhoewel ik mijn BES&T sportmassage crème op mijn spieren gesmeerd had. Ik heb 800m gevochten en had echt geen goed gevoel en toch was ik minder dan 1 seconde trager dan het Europese record! Ik weit het echt aan de lange wachttijd dat ik me zo slecht voelde. Zelfs mijn maag begon de protesteren en bleef me draaierig voelen.
Ik at 2 broodjes en dronk een energie drankje in de hoop dat het daaraan lag maar dat was het blijkbaar niet. Weer een hele tijd later konden Luna, Raffaële en ik ons eindelijk naar de start van de 200 meter begeven voor ons laatste onderdeel van deze dag. Ik was alles behalve nog geconcentreerd maar probeerde er het beste van te maken. Het startschot klonk en ik gaf weer het beste van mezelf. Toen ik uit de bocht gevlogen kwam klopte ik toch wel niet naast mijn stuurstang zeker waardoor ik kostbare tijd verloor. Misschien reed ik hierdoor geen nieuw Europees record maar zat toch kort bij mijn tijd dat ik in Kroatië reed.
Ondanks de lange vermoeiende dag ben ik fier op mezelf wat ik hier weer gepresteerd heb vandaag!
Graag wil ik vooral coach Ineke bedanken om alles voor ons wheelers in goede banen te leiden. Ook de organisatie van deze sprint race in Zele wil ik bedanken om ons wheelers op het laatste nippertje nog op te nemen in het drukke programma.
Henny laadde mijn materiaal weer in de wagen en konden we weer huiswaarts keren. Op radio berichten hoorden we van het zware onweer en extreme regenbuien. Wij zijn er volledig aan ontsnapt we hebben enkel minimale druppeltjes gehad, voor de rest niets!
We stopten bij het huis van Henny en Bart waar de dafalgan (Champagne) al klaar stond om te klinken op mijn nieuw Europees record. Kan je het voorstellen? Mensen die je een dag voordien niet eens kende, vandaag was ik bij hen aan het champagne drinken en mocht ik mee aan tafel schuiven waaaaaw! Ik heb 2 super goeie vrienden erbij! Bedankt Henny en Bart, jullie zijn schatten!
