Het deed deugd om nog eens door te slapen. Iets na 6 vanmorgen (7u Belgische tijd) rinkelde mijn telefoon, ik schrok me dood, ik was immers nog ver in dromenland! Het waren de mensen van Radio 2 die via een persbericht van Golazo op de hoogte gebracht waren van mijn kwetsuur. Half wakker was ons Mie live op de radio!
Na een heerlijk ontbijt mochten we de wagen lenen en reden we richting Matagorda waar we met goede vriendin Leda een afspraak hadden in Nautilus. Het paradijs van een verblijf voor mensen met een beperking! Het was super om oude bekenden weer te zien!
Mijn handbike die ik een paar jaar geleden schonk staat er nog steeds, het deed me herinneren aan mijn triathlon carière. Waar is de tijd toch heen! Ik kan me haast niet meer inbeelden dat ik met deze bike ooit begon en uiteindelijk 2x wereldkampioen werd en kon deelnemen aan de IronMan van Hawaii!
Mijn nummer van de Paralympics en twee foto’s sierden de muur.
Een wandeling langs de kust was zoooooooo heerlijk! De zon brandde op onze snoetjes.
We keerden met een super gevoel terug naar casa Sands Beach voor onze lunch.
Namiddag had ik weer een date met kiné Juan. Hij pakt het super professioneel aan en behandelt niet alleen mijn schouder maar ook mijn pijnlijke spieren die verkrampt
Zijn, sommige oefeningen waren zeer pijnlijk. Tranen rolden over mijn wangen, niet van pijn maar zie telkens de persoon voor me met wie ik de aanrijding had op het wk.