Gisteren was het mijn dagje niet meerdere mensen hadden last van het zwaardere weer vandaag en ik moest het dan dubbel en dik bekopen. Meerdere malen kromp ik in mekaar van pijn. Op het ligbed buiten kon ik geen enkele pijnloze houding vinden, erg frustrerend.
Elke keer ik hier verblijf zie het vriendelijke bejaarde koppel uit Ierland weer. Ze hebben groot gelijk dat ze hier komen overwinteren! Telkens als ik ze zie moet ik denken aan het pak gerookte zalm dat vorig jaar rond de kerst periode half uit mijn brievenbus bengelde in Diest. Sinds dien hebben Leda en ik hen the salmon family genoemd.
De overbezorgde Mora gaf me gisteren avond haar warmwater kruik mee. Ik vulde hem met goed heet water en nam het mee in bed. Het verzachtte de pijn en viel in een diepe slaap.
In de vroege ochtend werd ik wakker. Ik was nat van kop tot teen! Het leek alsof mijn water gebroken was (grapje) of had ik in bed geplast? Het is zo eens wat anders dan te moeten sonderen. Nee hoor al het water was uit de kruik gelopen. Ik lag haast in een deuk van het lachen!
Het was nog te vroeg om op te staan en te nat in bed dus ging ik nog even wat op de sofa liggen. Het Nautilus personeel moest ook erg lachen om mijn letterlijk natte dromen.
Ik voelde me nog steeds niet al te besloot vandaag ook niet te trainen en las op het ligbed buiten het boek met de spannende avonturen van Marc Slusny die adembenemende records op zijn naam heeft staan. Het boek heeft me enorm geïnspireerd!
Namiddag trok ik er met Zenn op uit. Met het freewheel vooraan op mijn rolstoel reed ik het strand op. Wat een zalig gevoel op het strand te kunnen bollen en te ravotten met Zenneke! Weer terug op de straat geraken was een andere zaak. Echt stoempen geblazen. Centimeter per centimeter raakte ik toch voorruit. Ja watte, een krachttraining om u tegen te zeggen! Enkele toeristen stonden met open mond toe te kijken in plaats van te vragen of ik een duwtje nodig had!
In casa Nautilus nam ik een deugddoende douche en bolde richting receptie waar ik afgesproken had met Susy. Ze had gedaan met werken en nam me mee naar Costa Tequise waar ze woont en zo kon ze me afzetten aan het Sands Beach complex waar ik volgende week zal verblijven
Maar zo’n vuile wagen als die van Susy had ik nog nooit eerder gezien, echt jakkes, maar toch vond ik het super vriendelijk dat ze me mee wilde nemen.
Op de grote pilaren aan de inkomhal van Sands Beach hangt er een mega grote foto van mij met felicitaties voor mijn medailles, ik kreeg er kippenvel van! Het was een blij weerzien van mijn Sands Beach family! Zenn voelde zich ook meteen thuis en had zelfs de neiging om ons oude stekje op Palmeras 13 binnen te wandelen. Met Chaxi reed weer naar casa Nautilus. Hier had ik nog een leuke babbel met de receptioniste Heidi die afkomstig is uit Nederland terwijl ik mijn mailtjes bekijk.